Ο Μ. Καραγάτσης έγραψε και το διήγημα «Ο άνθρωπος με το κανελί πανωφόρι» για τον Παπαδιαμάντη που πρωτοδημοσίευσαν τα ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ στις 25/11/1939. Ο συγγραφέας συναντά τον κυρ-Αλέξανδρο μες το σκοτάδι του δωματίου του στο νησί και τού εκμυστηρεύεται: « ήρθα (στη Σκιάθο) να ιδώ αυτόν τον κόσμο, τον ολόκληρο κόσμο, τον τόσο ζωντανό, που οι ιστορίες του, η ζωή του, οι καημοί του, μάγεψαν την εφηβική μου ψυχή».
«Και 'γω ήρθα να ξαναδώ όλους αυτούς. Μα δεν απάντησα κανένα…» τού λέει ο Παπαδιαμάντης κι άρχισαν οι δυο τους μπροστά στο ανοιχτό παράθυρο να 'τσαλαπατούν' το σήμερα… ώσπου:
«Η αυγή πρόβαλε πάνω απ' το πέλαγος της ανατολής χλωρορόδινη, ριγηλή, γαλήνια κι αγνότατη.»
Ο Καραγάτσης πρόσταξε τον Παπαδιαμάντη να φύγει κι εκείνος έφυγε.
«Έσμιξε ο ίσκιος του με τους άλλους ίσκιους, γίνηκε σκότος στο σκότος, και φως στο φως. Μόνο τα μάτια απόμειναν για λίγο, ασώματα και μετέωρα, σταλάζοντας δάκρυα που, ίσως, να ήταν η πρωινή δροσιά.
Και 'κει που στεκόταν, που ακουμπούσαν τα γέρικα πόδια του κύλησε κι έπεσε, στο ξανέμισμα τού πλάνου ισκερού κορμιού, το βαρύ ρούχο που τον σκέπαζε. Ένα κανελί παλτό, παλιό, ξεβαμμένο, τριμμένο, βρώμικο, λεκιασμένο κρασί, δυσώδες από αμαρτία και μυρωμένο αγνωμοσύνη, που όρμησα, τ' άρπαξα, τόσφιξα στην αγκαλιά μου, κλαίοντας και το πότισα δάκρυα απέραντης λατρείας»*
Γιώργος Σανίδας, «Ο Καραγάτσης για τον Παπαδιαμάντη», εν Χρονικά Δυτικής Μακεδονίας (τ.1043, Γρεβενά 17.11.2023, σ. 16).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου