Τελικά μου αρέσεις θείο τραγί. Κάθε φορά που σε διαβάζω, νοιώθω σαν να διαβάζω ένα αίνιγμα και μου έρχεται διάθεση να το λύσω. Θα σε καταλάβω; Σε καταλαβαίνω; Λοιπόν έψαξα για σκήνωμα στο google και βρήκα ... φυσικό, άψυχο, οικοδόμημα ... Οκ, προσπαθώ να σε καταλάβω.,,
Πορευόμαστε τη ζωή μας και αναζητούμε πλάνες, μας ξελογιάζουν ιδέες, ανθρώποι και καταστάσεις, χρειαζομαστε αντιπερισπασμούς στην βαριεστημάρα,
σαν του Οδυσσέα το οικοδόμημα, την αέναη αναζήτηση του οικίου, της πατρίδας, της οικογένειας, της ταυτότητάς του;
Skinoma xeskinoma ego allo vazo tora me to nou mou. Gia pes mou esu tora pian dialexe gia na pane mazi taxidaki. Aa! emena auto me kaii. Akou ekei, oi duo mas... Diladi me pian??? Alla pou tha mou pai tha se xetriposo ego theio tragi mou kai tha sou ta kopso ego auta. Nai, malista.
Tragiii, tragakiii, pou eisai? Xmmm! Mallon thimose autos. Den ton vlepo na mas xanaleei tipota. I... mallon... to vrika! Koritsia, an masate tsixla vgalte tin. Einai austiroos autos...
Εδώ ας σταθώ. Παραθέτω στίχους από τον μεγαλύτερο εν ζωή έλληνα ποιητή:
(...) περιπλανώμενοι αιμάσσοντες και διψασμένοι καταστερίσαμε το αίνιγμά μας ότι γύρεως ξένης παρεμβολή μάς απάγει εις του κόσμου τα άδυτα εκεί μαγεμένοι ακούμε μόνον και δεν βλέπομε εκεί χωρίς ν’ αντικρύζωμε τον αντισυμβαλλόμενο συμφωνήσαμε να μάς ακολουθήσουν οι αγαπημένοι μας άν στον γυρισμό δεν κοιτάξωμε πίσω όμως ύπερος ουράνιος μάς έλκει και στον δρόμο του γυρισμού κοιτάζομε πίσω γλυκεία ξωμάχοι εμείς οι απολείτουργοι και γείτονες με της ερήμου τις αστερόπετρες αναμένομε μυστικές ελεύσεις όταν ωσεί ρόδου περιαφή η πίστις ανιστορή τα επίγεια γλυκεία εσύ απομαντεύεις του αγνώστου κόσμου την άνοιξι
(Β.Ν.Μπόνος, άσσιστα)
Το πλαίσιο έτσι γίνεται πιό ορατό. Σε κάθε περίπτωση να συνεξεταστεί και το παράθεμα εδώ.
Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω ποιός θέλει ΣΕΧ και ποιός όχι. 'Οπως δεν μπορώ να γνωρίζω και γιατί πήγε κι έβαλε κείνο το σκήνωμα στα περί τον Οδυσσέα. Σε κάθε περίπτωση δεν μπορείς να ξέρεις τί ακριβώς ήθελε να πεί... Τί αλήθεια είδε στο μαύρο σκοτάδι; Ματαιότητα; Ξέρω γώ; Και το οι δυό μας απ' την άλλη;
Μεγάλος γίνεται κανείς αν τον αναγνωρίζει ο πολύς ο κόσμος; Δεν ξέρω. Μπορεί. Θέλω να πώ, σίγουρα έτσι λειτουργεί ο κόσμος μας. Κάνει ακαδημαϊκούς τους ποιητές που γνώρισε μες στην πολλήν συνάφειαν, (αισθάνεται πιό άνετα έτσι, αν θές) άσχετο αν οι λίγοι τους θεωρούν καταλληλότερους για να τους τυλίγουν λαχανοντολμάδες. Αλλά ποιός είμαι, ο ελάχιστος εγώ, που θα τούς κρίνω;
Γιατί, όμως, να μακρυγορεί κανείς; Ο,τι είναι να ειπωθεί, λέγεται κι ό,τι είναι να μάς μιλήσει, μιλάει από μόνο του.
Σας αγαπώ όλους. Για διάφορο τον καθένα λόγο. Κι αυτούς που μίλησαν κι αυτούς που πέρασαν από δώ και προτίμησαν να μήν μιλήσουν.(Πόσο θά 'θελα να ήμουν ένας από αυτούς τους δεύτερους...).
"Μεγάλος γίνεται κανείς αν τον αναγνωρίζει ο πολύς ο κόσμος; Δεν ξέρω. Μπορεί. Θέλω να πώ, σίγουρα έτσι λειτουργεί ο κόσμος μας. Κάνει ακαδημαϊκούς τους ποιητές που γνώρισε μες στην πολλήν συνάφειαν, (αισθάνεται πιό άνετα έτσι, αν θές) άσχετο αν οι λίγοι τους θεωρούν καταλληλότερους για να τους τυλίγουν λαχανοντολμάδες. Αλλά ποιός είμαι, ο ελάχιστος εγώ, που θα τούς κρίνω;"
O Οδυσσεας στο σκήνωμα του ή στο μύθο του ταυτίστηκε με το ταξιδευτή. Ομως στις σειρηνες σκηνοθέτησε μια εικόνα ερμητικα κλειστή στις σειρήνες. Αυτο παραξενευει. Ισως γιατι επιθυμουσε την επιστροφή οίκαδε και οχι γιατι ως ταξιδευτης αναζητούσε το αγνωρο. Ταξιδευτης του αλγους της νοστου με αδιαφορο το σκηνωμα του. Εφυγε νεος και γυρισε γερος. Αραγε ξαναρχισε τη ζωη απο εκει που την αφησε?. Ταξιδευτες στις σειρηνες εσσαει χωρις τον Οδυσσεα συντροφια μοναχικοι παντα οι σε οτι μας προσκαλει να το γνωρισουμε
Tragii tragaakiii, evga na sou ta psaloume ena xeraki!!! Xa! to atimouliko, egrapsa kai go poiima. Mikro kai periektiko. Ama eimai erotevmeno ta leo kalaa, nai ame
26 σχόλια:
Ταξιδευσέ μας λοιπόν!
I’m in awe of you…
το σκήνωμα;
και γω γι' αυτό απόρησα.Γιατί σκήνωμα?Ο Οδυσσέας υποκαθιστά κάποιον άλλον, πεθαμένον?
Τελικά μου αρέσεις θείο τραγί.
Κάθε φορά που σε διαβάζω, νοιώθω σαν να διαβάζω ένα αίνιγμα και μου έρχεται διάθεση να το λύσω.
Θα σε καταλάβω; Σε καταλαβαίνω;
Λοιπόν έψαξα για σκήνωμα στο google και βρήκα ...
φυσικό, άψυχο, οικοδόμημα
...
Οκ, προσπαθώ να σε καταλάβω.,,
Πορευόμαστε τη ζωή μας και αναζητούμε πλάνες, μας ξελογιάζουν ιδέες, ανθρώποι και καταστάσεις, χρειαζομαστε αντιπερισπασμούς στην βαριεστημάρα,
σαν του Οδυσσέα το οικοδόμημα, την αέναη αναζήτηση του οικίου, της πατρίδας, της οικογένειας, της ταυτότητάς του;
Μπερδέφτηκα και λέω αλλα αντ'αλλων;
Στην Πηνελόπη το πες ότι θα αργήσει να φανεί ο σύζυγος; Να ξέρει. Να καταριέται τις σειρήνες που της πέθαναν τον έρωτα.
Skinoma xeskinoma ego allo vazo tora me to nou mou. Gia pes mou esu tora pian dialexe gia na pane mazi taxidaki. Aa! emena auto me kaii. Akou ekei, oi duo mas... Diladi me pian??? Alla pou tha mou pai tha se xetriposo ego theio tragi mou kai tha sou ta kopso ego auta. Nai, malista.
Tragiii, tragakiii, pou eisai?
Xmmm! Mallon thimose autos. Den ton vlepo na mas xanaleei tipota. I... mallon... to vrika! Koritsia, an masate tsixla vgalte tin. Einai austiroos autos...
Εδώ ας σταθώ. Παραθέτω στίχους από τον μεγαλύτερο εν ζωή έλληνα ποιητή:
(...) περιπλανώμενοι αιμάσσοντες και διψασμένοι καταστερίσαμε το αίνιγμά μας ότι γύρεως ξένης παρεμβολή μάς απάγει εις του κόσμου τα άδυτα
εκεί μαγεμένοι ακούμε μόνον και δεν βλέπομε εκεί χωρίς ν’ αντικρύζωμε τον αντισυμβαλλόμενο συμφωνήσαμε να μάς ακολουθήσουν οι αγαπημένοι μας άν στον γυρισμό δεν κοιτάξωμε πίσω
όμως ύπερος ουράνιος μάς έλκει και στον δρόμο του γυρισμού κοιτάζομε πίσω
γλυκεία ξωμάχοι εμείς οι απολείτουργοι και γείτονες με της ερήμου τις αστερόπετρες αναμένομε μυστικές ελεύσεις όταν ωσεί ρόδου περιαφή η πίστις ανιστορή τα επίγεια
γλυκεία εσύ απομαντεύεις του αγνώστου κόσμου την άνοιξι
(Β.Ν.Μπόνος, άσσιστα)
Το πλαίσιο έτσι γίνεται πιό ορατό.
Σε κάθε περίπτωση να συνεξεταστεί και το παράθεμα εδώ.
αντερεσάντε
Ομολογώ πως δεν γνωρίζω τον ποιητή που
ανεφέρεις.
Νομίζω θα γνώριζα κάτι αν επρόκειτο για τον μεγαλύτερο εν ζωή έλληνα ποιητή.
Μ' αρέσουν τα ποιήματά σου. Σύντομα και περιεκτικά.
Οι σχολιαστες σου θελουν SEX, επειγοντως.
Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω ποιός θέλει ΣΕΧ και ποιός όχι.
'Οπως δεν μπορώ να γνωρίζω και γιατί πήγε κι έβαλε κείνο το σκήνωμα στα περί τον Οδυσσέα.
Σε κάθε περίπτωση δεν μπορείς να ξέρεις τί ακριβώς ήθελε να πεί... Τί αλήθεια είδε στο μαύρο σκοτάδι;
Ματαιότητα; Ξέρω γώ; Και το οι δυό μας απ' την άλλη;
Μεγάλος γίνεται κανείς αν τον αναγνωρίζει ο πολύς ο κόσμος; Δεν ξέρω. Μπορεί. Θέλω να πώ, σίγουρα έτσι λειτουργεί ο κόσμος μας. Κάνει ακαδημαϊκούς τους ποιητές που γνώρισε μες στην πολλήν συνάφειαν, (αισθάνεται πιό άνετα έτσι, αν θές) άσχετο αν οι λίγοι τους θεωρούν καταλληλότερους για να τους τυλίγουν λαχανοντολμάδες.
Αλλά ποιός είμαι, ο ελάχιστος εγώ, που θα τούς κρίνω;
Γιατί, όμως, να μακρυγορεί κανείς; Ο,τι είναι να ειπωθεί, λέγεται κι ό,τι είναι να μάς μιλήσει, μιλάει από μόνο του.
Σας αγαπώ όλους. Για διάφορο τον καθένα λόγο. Κι αυτούς που μίλησαν κι αυτούς που πέρασαν από δώ και προτίμησαν να μήν μιλήσουν.(Πόσο θά 'θελα να ήμουν ένας από αυτούς τους δεύτερους...).
Εγώ πιστεύω ότι είναι λανθάνων συνειρμός.Σώμα δεμένο με σκοινιά στο κατάρτι και ως εκ τούτου ακίνητο.
..τυφλός από τον ήλιο και τους στοχασμούς,
σκαλίζοντας την άμμο μ' ακρωτηριασμένα δάχτυλα....
...πώς ήρθες, φίλε αλλοτινέ, πώς μπόρεσες
να φτάσεις το κατάμαυρο καράβι που μας φέρνει
περιπλανώμενους νεκρούς κάτω απ' τον ήλιον, αποκρίσου,
αν η καρδιά σου επιθυμεί μαζί μας να 'ρθεις, αποκρίσου.
Δε γύρισε να ιδεί. Δεν άκουσε. Ξανάδεσε η σιωπή τριγύρω.
(Απόσπασμα απο ποιημα του Τακη Σινόπουλου,αναφέρεται σε σκηνωμα που αντικρυσε ο Οδυσσέας κι η συντροφιά του.)
"Μεγάλος γίνεται κανείς αν τον αναγνωρίζει ο πολύς ο κόσμος; Δεν ξέρω. Μπορεί. Θέλω να πώ, σίγουρα έτσι λειτουργεί ο κόσμος μας. Κάνει ακαδημαϊκούς τους ποιητές που γνώρισε μες στην πολλήν συνάφειαν, (αισθάνεται πιό άνετα έτσι, αν θές) άσχετο αν οι λίγοι τους θεωρούν καταλληλότερους για να τους τυλίγουν λαχανοντολμάδες.
Αλλά ποιός είμαι, ο ελάχιστος εγώ, που θα τούς κρίνω;"
Τρία πουλάκια κάθονταν...
Μόνον τρία είδατε εσείς;
Ευχαριστώ για την επιμονή σου Αlberich, δεν ξέρω όμως αν το νόημα βρίσκεται εδώ.
Χαρά μου, Ελπήνορα, οι στίχοι που μάς θύμισες...
Ως άλλος "νευρώδης άγιος" κι αυτός, "μπαινοβγαίνει" (μαζί) στίς συμπληγάδες "μέ τρόμο" ...οι σειρήνες σαφώς λείπουν απο καιρό , ουδέποτε άλλωστε ήσαν εκεί. Οπώς κι ό Οδυσσέας βέβαια. Αλλονών τέτοια όνειρα και θαύματα σάς λέω
Μήπως να μας έλεγες κάτι περισσότερο για τον ποιητή; Τίτλους συλλογών π.χ. και εκδοτικό οίκο;
Apo tin poli erxomai gia na se vro mprosta mou kai sou tin opsi-sou filo kai kartero gia sena / ante re st ampeloxorafa mou
Pinus Selinos
O Οδυσσεας στο σκήνωμα του ή στο μύθο του ταυτίστηκε με το ταξιδευτή. Ομως στις σειρηνες σκηνοθέτησε μια εικόνα ερμητικα κλειστή στις σειρήνες. Αυτο παραξενευει. Ισως γιατι επιθυμουσε την επιστροφή οίκαδε και οχι γιατι ως ταξιδευτης αναζητούσε το αγνωρο. Ταξιδευτης του αλγους της νοστου με αδιαφορο το σκηνωμα του. Εφυγε νεος και γυρισε γερος. Αραγε ξαναρχισε τη ζωη απο εκει που την αφησε?.
Ταξιδευτες στις σειρηνες εσσαει
χωρις τον Οδυσσεα συντροφια
μοναχικοι παντα οι σε οτι μας προσκαλει να το γνωρισουμε
Οι σειρηνες είναι εδω. Γυρω μας. Αναμεσα μας. Βρες τωρα νοημα
Tragii tragaakiii, evga na sou ta psaloume ena xeraki!!! Xa! to atimouliko, egrapsa kai go poiima. Mikro kai periektiko. Ama eimai erotevmeno ta leo kalaa, nai ame
όλη τους η γοητεία βρίσκεται στο κενό που ανοίγουν, στη μαγεμένη ακινησία που επιβάλλουν σε όσους τις ακούν...
(Κλεμμένο είναι, μη με συγχαρείτε για αυτό)
Μα τι σημαινει ασσιστα? Δεν το εχει κανενα λεξικο
Εγγύτατα...
άγχι άσσον άσσιστα (οι τρείς βαθμοί του).
Δημοσίευση σχολίου