Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2009

για την ωραιότητα


Ως πραγματικός 'Ελληνας, ο Ψελλός ήταν φυσικό να γοητευτεί από την ωραιότητα της μορφής. "Οι περισσότεροι από όσους έχουν αρθεί στα ανώτατα ύψη της φιλοσοφίας, λέει, αδιαφορούν εντελώς για την ωραιότητα του σώματος. Εγώ πιστεύω ότι η ωραιότητα της ψυχής είναι ο λόγος της σωματικής ωραιότητας· οπωσδήποτε όμως, αν βρισκόμουν μπροστά σε δύο πρόσωπα ίδιας ψυχικής ωραιότητας από τα οποία το ένα θα ήταν άσχημο και το άλλο ωραίο, θα διάλεγα το δεύτερο".


Β. Ν. Τατάκης, Η βυζαντινή φιλοσοφία [1949], (μτφρ. Ε. Καλπουρτζή, έκδ. Σχολή Μωραΐτη, Αθήνα 1977, σ. 200).


7 σχόλια:

Harouf είπε...

Πως μπορώ να μην συμφωνήσω! Kαι μετά σκέφτηκα:
"Μια μέρα όλα
θα ναι σώμα
Ένα σώμα,
Σε ουράνιο αίμα" (F.Schlegel)

Στο "όλα" να συμπεριλάβεις και την διττή
ωραιότητα.

το θείο τραγί είπε...

Σε ευχαριστώ Harouf για το σχόλιο. Προσωπικά δεν νομίζω πως συμφωνώ με τον ελλογιμότατο. Πολύ ολοκληρωτική η απάντησή του. Η σωματική ωραιότητα δεν γεννάται από την ψυχική ωραιότητα, αλλά από γονίδια. Αν και στο τέλος ο ίδιος συμφωνεί πως η ψυχική ωραιότητα βρίσκεται και στην ασχήμια. Σε μπέρδεψα;

το θείο τραγί είπε...

Ωραίο κι αυτό που σκέφτηκες. Ο ίδιος. ;-))

Harouf είπε...

'Oχι δεν με μπέρδεψες! Είναι λογικό η σωματική ωραιότητα να γεννάται από γονίδια -ίσως και η ψυχική ποιός ξέρει; - 'ομως ακόμα πιο λογικό είναι (για μένα) η επιλογή του Ωραίου ψυχή τε και σώματι. Ποθητό ως το ιδανικό. Παρ όλα αυτά δυσεύρετο και άκρως επικίνδυνο. Η συνύπαρξη ψυχικής ομορφιάς και ασχήμιας...Μα βέβαια! 'Οχι μόνο υπάρχει αλλά μπορεί η πρώτη να λειάνει και τέλος να γλυκάνει τη δεύτερη.

Σπύρος Γιανναράς είπε...

Κάθε κείμενο διαβάζεται διαφορετικά, ήχει μάλλον αλλιώς στα αυτιά μας σε κάθε εποχή. Ο Τάτάκης ήταν από τα μεγάλα θεολογικά αναστήματα του καιρού του, ο οποίος προείπε πράγματά που ως Ελληνες συνειδητοποιήσαμε (;) πολύ αργότερα και βιώνουμε μέχρι σήμερα. Ωστόσο το συγκεκριμένο απόσπασμα δεν με βρίσκει σύμφωνο, ιδιαίτερα σήμερα που όπως λέει ο Αρανίτσης ο σύγχρονος άνθρωπος εξαντλείται στο περίγραμμα του κορμιού του...

Με τιμή και χαρά
πρώην ποετάστρος

το θείο τραγί είπε...

Το βιβλίο αυτό είναι πολύ σπουδαίο. Κάθε του γραμμή. Κι είναι γραμμένο το 1949. Πριν σκιρτήσει οτιδήποτε στο Ελλάντα. Δες ιδιαίτερα τα κεφάλαια για τον ησυχασμό. Εδώ σταχυολογεί και σχολιάζει ολίγον Ψελλό. Εδώ λοιπόν κρίνεται ο Ψελλός. Και η ματιά του συγγραφέα. Thanks αγαπητέ φίλε, τα νύν Λοξία.

το θείο τραγί είπε...

Για την ομορφιά και το δυναστευτικό της στοιχείο κι εδωδά φυσικά.