Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2005

Πνιγμένοι στο νόημα...


Πού βρίσκεται το νόημα του κόσμου;

Το νόημα του κόσμου βρίσκεται έξω από τον κόσμο.

Βρίσκετ' εκεί που σταθερά κοιτάζουμε, όταν κοιτάζουμε, χωρίς όμως να το καταλαβαίνουμε...

Βρίσκεται πάνω στα πράγματα του κόσμου... μέρος του κόσμου είμαστε, και τα κοιτάζουμε, χωρίς να το συνειδητοποιούμε, όμως.

Η Νέα Ορλεάνη, βέβαια, μάς τράβηξε την προσοχή. Οπως και κάθε φυσική καταστροφή. 'Ε, καλά. 'Ανθρωποι είμαστε. Μηδαμινοί ακόμη, τόσο πολύ, μπροστά π.χ. στου εγκέλαδου τη βουή, στης θάλασσας την φονική κάποτε-κάποτε παλίντροπη κίνηση. Στων ανέμων την κύκλια ορμή... Στο πλεύρισμα με κάθε τρόπο του θανάτου, πού 'ναι ζωής ακκισμός. Και μάς κυκλώνει από παντού. Ετσι ξαφνικά. Κι ας το ξέρουμε πως θα 'ρθεί.

Ναί, η Νέα Ορλεάνη μάς τράβηξε την προσοχή. Λές και δεν ξέραμε. Παραβλέπουμε, όμως, πως ό,τι συνέβη εκεί -κι ας μάς τρόμαξε, κι ας μάς συνέτριψε, κι ας συνεχίσαμε να φουμάρουμε τον ίδιο καπνό-
δεν είναι τίποτ' άλλο απ' αυτό που παίζεται αν' ημέραν μέσα μας. Στου καθενός μας την πνιγηρή ενδοχώρα... Ιδια τρικυμία. Ιδιος τάραχος. Ιδιος κατακλυσμός. Ιδιος πνιγμός.

Νέα ζΟυρλεάνη λέω την ψυχή. Χώρα ανύπαρκτη. Κι όμως, μάς τρομάζουν οι εκδηλώσεις της πιό πολύ. Τα φανερώματά της. Οι ξαφνικές απειλές. Ενα πέταγμα στο γκρεμό. Κι ας κάνουμε τα στραβά μάτια.

Είτε Νέα Ορλεάνη, είτε παληά, το νόημα του κόσμου βρίσκεται έξω από τον κόσμο. Γι αυτό και τ' αποζητούμε τόσο πολύ. Γι αυτό και μάς ενδιαφέρει τόσο πολύ... Να το βρούμε... Αλλά δε μάς χαρίζεται έτσι εύκολα, φυσικά!

Δοκιμασίες... θα μού πεις.


12 σχόλια:

Ttallou είπε...

Δεν είμαι σίγουρη γιατί, αλλά τα λόγια σου μου θύμισαν τους στίχους του Δημήτρη Μητσοτάκη των Ενδελέχεια στο "Πεζό":

"Και πώς να σε βρώ.
Τι κάνεις;
Ομόρφυνες;
Πάχυνες;
Άλλαξες ιδέες;
Πήγες αλλού;Σήμα κανένα.
χωρίς ευφυία,με μισό μυαλό
Να ψάχνουμε προσέγγιση...
Κάτω απ'τις κόρνες των οχημάτων"...


[Έτσι κι αλλιώς, να 'σαι καλά για τους προβληματισμούς που αφειδώλευτα προσφέρεις]

neraida είπε...

Υπάρχει μια άλλη άποψη που εκφράζει ο Tom Robbins στο βιβλίο 'Αμάντα', ότι δεν αξίζει να ψάχνουμε για το νόημα του κόσμου διότι, πολύ απλά, δεν υπάρχει. Αυτό που αξίζει να ψάχνουμε είναι το στυλ, το δικό μας, των άλλων, του σύμπαντος όλου. Βέβαια, μπορεί κάποιος να πει ότι είναι άποψη ανθρώπων που αρέσκονται να εθελοτυφλούν. Εγώ προσωπικά, θεωρώ καλύτερη την άποψη του Robbibs.

Ttallou είπε...

"Αμάντα" στον τόπο μου σημαίνει ησυχία.
Ίσως για αυτό, για την ετυμολογία της λέξης και μόνον- έστω και απολύτως μηχανικά (amende γαλλιστί=ησυχία), ο Robbins να επέλεξε τη λιγότερο επώδυνη οδό.
[Αν και, μα τον Τουτάτη, ορκίζομαι πως είναι δύσκολη η οδός της αυτογνωσίας!]

Olyf είπε...

τό νόημα του κόσμου...
του διάκοσμου τό νήμα...
(μουρμουρητό)

QarcQ είπε...

Σύμφωνα πάλι με τον Douglas Adams, η ουσία, το νόημα του κόσμου, η απάντηση στο μεγάλο ερώτημα για τη ζωή το σύμπαν και τα πάντα είναι :... "42".

Γεώργιος Χοιροβοσκός είπε...

Φούμαρουμε τον ίδιο καπνό...
Μ' άρεσε πολύ, τουλάχιστον ας παραδεχθούμε ότι δεν συγ - κινούμαστε και ότι δεν μετα - νοούμε κι άς καεί και το παλιάμπελο.

Το νόημα και διάφορες άλλες ανοησίες χριστέ και απόστολε μέρα πούναι.

Εγώ ο ανόητος...φιλώντας το χέρι σου!

ViSta είπε...

...το νόημα του κόσμου βρίσκεται έξω από τον κόσμο. Γι αυτό και τ' αποζητούμε τόσο πολύ....


Το αποζητούμε γιατί μας είναι απαραίτητο ή γιατί είναι άπιαστο;

Και εαν μας είναι απαραίτητο, αρκεί μια ζωή για να το βρούμε;

Και αν το βρούμε είναι αιώνια το ίδιο ή αλλάζει συνέχεια για να μη σταματούμε να το ψάχνουμε;

Γιώργος είπε...

Η αδυναμία κατανόησης του νοήματος του κοσμου, μπορεί να είναι και αναπόδραστη συνέπεια της θέσης μας στην τάξη του συμπαντος.

elpinor είπε...

Μας χωραει ολους μια μικρη φυσαλίδα του χρονου που χωραει μαζι με χιλιες αλλες σ'ενα μόνο κανονικο δευτερολεπτο κι αυτο το δευτερολεπτο ειναι κι αυτο μικρο και χωραει με χιλια αλλα σ'ενα αλλο δευτερόλεπτο,που κι αυτο ειναι τοσο δα μικρο οσο ενας κοκκος αμμου
σε μια μεγαλη αμμουδια που είναι κι αυτη μονο μια τοση δα γρηγορη στιγμη μιας ζωής που χωράει σ'ένα κανονικο......

neraida είπε...

ttallou, αυτό που γράφεις για την σημασία τη λέξης δε το ήξερα και τώρα που το σκέφτομαι ταιριάζει πολύ στο χαρακτήρα της ηρωίδας (Ο πλήρης τίτλος του βιβλίου είναι "Αμάντα, το κορίτσι της γης" ενώ ο πρωτότυπος "Another roadside attraction"). Δεν είμαι σε θέση να πω αν ο δρόμος που έχει διαλέξει ο Robbins είναι πιο ανώδυνος, ωστόσο έχει έντονη την αίσθηση του χιούμορ.

Ίσως τελικά να μην είναι τόσο δύσκολος ο δρόμος της αυτογνωσίας, αλλά το δυσκολότερο όλων να είναι να ταιριάξεις το νόημα που βρίσκεις μέσα σου, με αυτό που δεν βρίσκεις στον κόσμο.

Οφείλω πάντως να συμφωνήσω πολύ με αυτό που έγραψε ο elpinor. Μοιάζει πολύ με αυτό που νιώθω.

Alexandra είπε...

Αλήθεια, ψάχνουμε το νόημα;
"Ζήσε την κάθε στιγμή σα να ναι η τελευταία". Για μένα, είναι αυτό, αλλά πόσοι το χουν βρει; Οχι εγώ πάντως

Pegasus είπε...

To Carpe Diem polles fores leme pws einai h kalyterh lysh... ki omws poses stigmes mas pou zoume de 8a 8elame na htan h teleytaia mas giati htan kenes?