H πόλη στα γόνaτα

Κατάφερα και ενέθεσα στο πρόγραμμά μου την παράσταση που υπογράφει ο Μισέλ Φάϊς (δραματουργική επεξεργασία μαζί με τον Θάνο Αναστόπουλο, ο τελευταίος και την σκηνοθετεί). Ανεβαίνει με τις «Δοκιμές», τούτες τις μέρες, στον Εξώστη του ΑΜΟΡΕ. Θυμίζω πως η αρχική ιδέα ήταν μια έκθεση φωτογραφίας και ένα βιβλίο.

'Εμεινα ευχαριστημένος από την διόλου πειραματική αυτή δουλειά. Τόσο τα κείμενα (η ζωή στο περιθώριο της πόλης) όσο και οι ηθοποιοί, χωρίς ίχνος ερασιτεχνισμού. Μάλλον επαγγελματισμό επέδειξαν αφού αρίστευσαν, νομίζω, στην απόδοση ενός πλήθους μονολόγων του άστεγου ονείρου για μετοχή στην χαρά της ζωής, χαρά που δίνει ο ήλιος, αν όλα τα φαίνει. 'Οσο και στην εσωτερική φωνή του ίδιου του αφηγητή ήρωα-φωτογράφου στην προσπάθειά του να υφαρπάσει την πνοή – έκφραση των παντοειδών και παντοδαπών γύρω μας "αστέγων".

Δυνατό, λοιπόν, κείμενο (βρήκα σ' αυτό κοινούς τόπους με τις δικές μου ανησυχίες). 'Αριστη σκηνοθεσία (εισαγωγή-ανάδυση των τελευταίων της γής, από «καταπακτές-πίσω πόρτες» στη προσωπική ζωή του αφηγητή-φωτογράφου), ενδυμασία, φωτισμοί. Ο σκοτεινός θάλαμος - εργαστήρι με τον ιδιότυπο φωτισμό του, οι φυσικοί ήχοι που παράγονται εκεί κατά τις εργασίες για την εμφάνιση του φίλμ (επεξεργασία σε ερυθρόν φωτισμό, χημικά υγρά στα δοχεία, στέγνωμα κλπ.) και το τύπωμα των φωτογραφιών. Καλή συνεργασία φιλμικής (το τονίζω αυτό) και δια ζώσης παράστασης.

Πετυχημένη η διανομή. Επελέγησαν οι κατάλληλοι (Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη, Νέστωρ Κοψιδάς, Γιώργος Συμεωνίδης) και αξιοποιήθηκαν είδα στο ακέραιο. Χαρακτηριστική η χροιά της φωνής του φωτογράφου.

Χιούμορ που έσυρε το κοινό αρκετές φορές στο γέλιο. (Καλά αυτό εμένα δεν μού χρειάστηκε. Στεκόμουν στα υπόλοιπα). Καθηλώθηκα. Χειροκρότησα πολύ και με μεγάλη χαρά.

Προλαβαίνετε, για τέσσερεις παραστάσεις ακόμη: Σήμερα, Αύριο, Δευτέρα και την Τρίτη 30 Μαΐου.