κardia ελεήμων

Και τί εστι καρδία ελεήμων;
Καύσις καρδίας υπέρ πάσης της κτίσεως•
υπέρ των ανθρώπων, και των ορνέων, και των ζώων, και των δαιμόνων,
και υπέρ παντός κτίσματος.
Και εκ της μνήμης αυτών και της θεωρίας αυτών ρέουσιν οι οφθαλμοί αυτού
δάκρυα.
Εκ της πολλής και σφοδράς ελεημοσύνης της συνεχούσης την καρδίαν,
και εκ της πολλής καρτερίας σμικρύνεται η καρδία αυτού,
και ου δύναται
βαστάσαι ή ακούσαι ή ιδείν βλάβην τινά ή λύπην μικράν
εν τη κτίσει γινομένην.
Και δια τούτο και υπέρ των αλόγων, και υπέρ των εχθρών της αληθείας και υπέρ των βλαπτόντων αυτόν εν πάση ώρα ευχήν μετά δακρύων
προσφέρει,
του φυλαχθήναι αυτούς και ιλασθήναι αυτοίς,
ομοίως και υπέρ της φύσεως των ερπετών
εκ της πολλής αυτού ελεημοσύνης
της κινουμένης εν τη καρδία αυτού αμέτρως
καθ' ομοιότητα του Θεού».

Ισαάκ ο Σύρος,
από τα ευρεθέντα ασκητικά, λόγος πα', (σ. 306).

*

Πέντε η ώρα τα χαράματα και ένα λαμπρό αστέρι στην ανατολή αντιφεγγίζει τον πανσέληνο που κατά μόνας ασημίζει καθώς βασιλεύει απάνω από το άστυ.

Νωρίτερα αποδόθηκε η αγρύπνια προς τιμήν του αββά Ισαάκ σε κάποιο ναΰδριο στα ανατολικά των Αθηνών. Αν και η μνήμη του τιμάται κυρίως την εικοστή ογδόη του Γενάρη (όχι Σεπτεμβρίου) μαζί με τον Εφραίμ, έτερον Σύρο (κι όχι έλληνα το γένος).

*

Τα είδα και για τούτο μιλώ. Στοχαζόμενος πως και τα κοτσύφια επανέκαμψαν -μετά τις πυρκαγιές π' ανάψανε στα υψώματα ολόγυρα της πόλης. 'Εποπες σταθεροί στις φιλίες τους προς τους πενθούντες και διψώντες το λάλον [ύδωρ], επέστρεψαν στα προάστια. Αγάλλομαι στους κήπους.

Θανατικό στην πόλη• περίστερα οαρίζουν λιγωμένα στους δρόμους πατημένα και λιωμένα στους αττικούς λογισμούς.

*

Μετά του κυρ-Ισαάκ, ανάλογη ευαισθησία σημειώνει η βιωτή σημερνών γεροντάδων και το δεικνύουν με το έργο τους οι πνευματικοί...

δoκίμιo για τoν ανθρωπoδιoρθωτισμό

Από τότε που πιάστηκα με τον ιστό (: πιάστηκα στον ιστό;) του Σκροβένι συνάντησα (: θυμήθηκα) κάμποσες ζωγραφισμένες ντούμπες με κουφάρια. Από την Ελευθερία που οδηγεί τον Λαό (ναι, αυτή τη γνωστή γυμνόστηθη του Ντελακρουά στο Λούβρο –αλίμονο, κοιτούμε το γυμνό στήθος και το ωραίο λάβαρο και δεν βλέπουμε καταγής τους σκοτωμένους- (ποιούς σκοτωμένους;) μέχρι τις αθώες εικόνες του Θεόφιλου Χατζημιχαήλ στην Ανακασιά του Πηλίου (όπου διάφοροι φουστανελάδες, παπάδες και λοιποί υψώνουν ένα λάβαρο πλάι σ' ένα βουνάκι με χαλασμένους Τούρκους και Εβραίους της Τριπολιτσάς).

Κάποτε χρειάζεται προσπάθεια για να μην συνηθίσεις – για να μην πείς έ τ σ ι ε ί ν α ι η ζ ω ή. Εξάλλου οι παλιοί αγαπημένοι σού το έχουν μηνύσει από καιρό: οι ντούμπες μάς είναι απαραίτητες διότι για να γυρίσει ο ήλιος, τάχα, θέλει νεκροί χιλιάδες νά 'ναι στους τροχούς, θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους.

Κι εσύ; Ανάμεσα σε όλα αυτά εσύ πού είσαι; Ατέλειωτοι αιώνες φιλοσοφίας σου γνέφουν πως ό,τι γίνεται γίνεται για την επικείμενη αγάπη.

Ας πούμε πως πιστεύω στον ανθρωπισμό – λογικά σημαίνει πως πιστεύω σε τούτη την επικείμενη αγάπη;

Γράφει ο Θαν. Τριαρίδης, στο καλοκαιρινό τετράδιο ολικής αντιπαράθεσης: Πανοπτικόν (τεύχος 10, Ιούλιος 2007, σ. 54), με υπότιτλο: "Η ντούμπα με τα πτώματα ως προϋπόθεση της επικείμενης αγάπης". Το αποθέτω, ξεμοναχιασμένο, στο άωρον τετράδιό μου, για να διαβαστεί το ξημέρωμα.

meta

Το «μεταμοντέρνο» είναι, εξάλλου, το πρώτιστο παράδειγμα του τρόπου εννόησης που προκύπτει από ένα σύστημα στο οποίο η πραγματικότητα η ίδια
οργανώνεται με τρόπο ανάλογο εκείνου των δικτύων πολιτικών πυρήνων,
των οποίων τα μέλη δεν γνωρίζουν παρά τα αμέσως γειτονικά τους.

Οπότε, μέσα σε τέτοιες «έννοιες»,
η συνύπαρξη των διακριτών αναπαραστάσεων, που ήδη γνωρίζουμε μα που τη λειτουργία τους δεν έχουμε εκτιμήσει αρκετά,
μπορεί να συγκριθεί με τη σχιζοφρένεια, αν αυτή η τελευταία είναι πράγματι όπως την περιγράφει ο Πύντσον:

«Μέρα τη μέρα, ο Γουέντελ είναι όλο και λιγότερο
ο εαυτός του
και όλο και περισσότερο κατηγορία.
Μπαίνει σε μια συνεδρίαση προσωπικού και το δωμάτιο άξαφνα γεμίζει κόσμο»

[The Crying of Lot 49 (Κλήρος 49), Νέα Υόρκη 1982, σ.104].

JAMESON, Το μεταμοντέρνο, ή η πολιτισμική λογική του ύστερου καπιταλισμού (έκδ. Νεφέλη 1999, σ.207).

καθομιλουμένη

[...]

Σήμερα πήγα να πάρω μια τυρόπιτα στο μαγαζί απέναντι από το Πολυτεχνείο και ο νεαρός υπάλληλος που δουλεύει εκεί δεν μου πήρε λεφτά... «Έμαθα να σέβομαι μερικά πράγματα από το "Κράξιμο"», μου είπε και έμεινα κάγκελο. Συγκινήθηκα.

[...]

Ο straight δεν έχει διάθεση να σε κακολογήσει. Μόνο αν έχει πρόβλημα. Όποιος τα έχει καλά με τον πούτσο του, δεν ασχολείται.

[...]

Η Πάολα στους Αθηναίους του Lifo που κυκλοφορεί. Το πλήρες κείμενο στο blog του m.Hulot.

oἱ παρασυλλεγέντες ὑπὸ τὴν λεύκην *

Κάποτε, σε αυτόν τον τόπο, η αντίδραση για την αντίδραση θα πρέπει να παύσει.

κεφάλαια πρακτικά

Το τριώροφο, το οποίο, φαντάζομαι, θα απεχθανόταν ψυχή τε και σώματι ο συνετός τε και σοφός Τσαρούχης, -ο οποίος, ως γνωστόν, μόνον τα σμικρά διώροφα λαϊκά νεοκλασικά αποδεχόταν και ήθελε ν' ανεγείρονται εντός του λεκανοπεδίου- το τριώροφο, λέω, που είναι "τετραώροφο" και δήθεν νεοκλασικό, μάλλον βαρβαρικό θα το χαρακτήριζα, στον αριθμό 17 της Αρεοπαγίτου [το ζήτημα ιδές εις http://areopagitou17.blogspot.com/] έργο του Κουρεμένου και τρέχα γύρευε ποιανού τυχάρπαστου πολιτικού που έδωκε την άδεια για να ανεγερθεί εκειδά, κάτω από τον ιερό βράχο, διακόπτοντας την απρόσκοπτη από τα παρακείμενα προάστια θέα στην ιερά κλιτύ και το θέατρο του Διονύσου ...είναι τελείως έξω από την λειτουργική του χώρου, άσχετα από την ανάπτυξη ή όχι του Νέου Μουσείου, με τον γνωστό εξωφρενικό του εξώστη.

κεφάλαια φυσικά

Και βέβαια πρέπει να γκρεμιστεί, άσχετα από τον αποχαρακτηρισμό του ή όχι.

κεφάλαια κατανυκτικά

Ωστόσο, την ίδια στιγμή προτείνω, για να μή θιγούν και όσοι το θεωρούν "κομψοτέχνημα" (sic), να ανεγερθεί εκ νέου και μάλιστα με έξοδα του ίδιου του κράτους, στο παρακείμενο οικόπεδο της οδού με το επίσης σπουδαίο εις έτι σήμερον "κομψοτέχνημα" που θαυμάζει κάθε περιπατητής, στο νούμερο 23.

*

Είμαστε ένα έθνος αγκυλώσεων. Με μακρύ υστερικό ιστορικό. Και σαν να μην έφτανε αυτό, οι πληθυσμοί της χώρας, κάτω από τις αχαλίνωτες επιθέσεις των media, των πληρωμένων καθοδηγητών της κοινής γνώμης, και του άλογου και άκομψου καταναλωτισμού της παγκοσμιο-ποιήσεώς μας, έχουν εξαχρειωθεί και εξαθλιωθεί. Συνεπικουρούν, στην εξαθλίωση, οι τραπεζικές στους απίστους πιστώσεις. 'Ολα μαζί τα κακά αυτά διαστρέφουν το υγιές αισθητήριο του λαού αλλοιώνοντας δόκησιν προτεραιοτήτων...

Τί μέλλει γενέσθαι στην κοντοχωριανοσύνη μας;

κατακλείς

Αυτός ο λαός, εξαχρειωμένος και εξαθλιωμένος, δεν είναι ικανός για την επανάσταση. Μον' την γριά του ο καθείς θα έκαιγε ...για μιάν μυριάδα! ευρωπαϊστί.

'Εγραφα εν συνέσει ο τραγίμαλλος
εν όψει της Γιορτής του Βιβλίου
που θέλει ανθίσει την Παρασκευή δεκατέσσαρες
σήμερον Τετράδι στον πεζόδρομο.

-------
* Στον τίτλο μιά φράση από το περί των μυστηρίων, Ανδοκίδου (133).

** Η θέση μιάς των ιδιοκτητών της εν λόγω κακόγουστα υψωμένης πολλωκατοικίας, όπως δημοσιεύθηκε στην Ελευθεροτυπία (10-7-2007), εδωδά.

Καγoυάνα*

Η Ιζαμπέλ Καγουάνα Ροσάδο** άρχισε να γδύνεται ρυθμικά χορεύοντας την σάμπα. Ο Ρίκο παρακολουθούσε με ορθάνοιχτα μάτια την πρωτόγνωρη εμπειρία. Ιδιαιτέρως το πώς χωρίζεται κατ' απ' τη μέση η γυναίκα (τ') στα δύο. Και τά 'χάσε μόλις σήκωσε το ένα της πόδι ψηλά και το κύκλωσε γύρω από τ' άλλο...

------
* Καγουάνα, θεότητα της γονιμότητας στην τοπική λατρεία Taino των ιθαγενών του Πουέρτο Ρίκο.

** Ιζαμπέλ Καγουάνα Ροσάδο, ομώνυμο χαρακτικό του Juan Sanchez (1988), το οποίο χάζευα άλλοτε τέτοιες μέρες σε έκθεση στη Σαλονίκη (9.9.96).


λήμματα:

Α. Juan Sanchez
www.enfoco.org
www.nycsubway.org
www.culturevulture.net
www.ethnographiques.org
www.unm.edu
www.artnet.com
www.mexicanmuseum.org
www.africaresource.com, [2], [3]

Β. Taino
[1], [2], [3], [4]