ανθρώπους καί κτήνη σώσεις, κύριε

Ενδιαφέρουσα η υπεράσπιση της τέχνης (ας την αποκαλέσω έτσι) από τον κ. Ξυδάκη, τις προάλλες. Με δυό-τρείς απλωτές ο άνθρωπος βγήκε στη στεριά, aφήνοντας όσους πιστούς εις έτι να πελαγοδρομούνε.

Πώς αλήθεια θα προφυλαχθούμε από την φλυαρία των εκ προμελέτης σχολιαστών; Και τί νόημα έχουν τα 'επιχειρήματα' όταν έχει χαθεί το κέντρο; -και το μέτρο;

*

Καλή και η εικονική διάσταση του θέματος (εικον. Δ. Χανιώτη -πόθεν αλήθεια;).

Μον' δεν κατάλαβα γιατί χρησιμοποιήθηκε το αρχαίο μου τετράστιχο απ' έναν εκειδά σχολιαστή κι όχι το πιο πρόσφατο μονόστιχο μιάς φθινoπωρινής γλύκaς (6 Οκτ. τρ.). 'Οπως και να το κάνεις φωτίζει καλύτερα το δοθέν εικόνισμα, αυτό με το σαλιγκαράκι.

*

Εν κατακλείδι: Χρειαζόμαστε ακόμη πιο οξυδερκείς τους σχολιαστές. Ακόμη πιο καυτερές τις ματιές στο internet, ζητούμε.

'Εγραφα μεσ' στη σιγαλιά
τό παρακευόβραδο απόψε.

------
στον στίχο, ψηλά, το ψαλμικό λε'7.