συνηχήσεις

Στα ποικίλα ταχυφαγεία της νυχτερινής Αθήνας, έτσι ντυμένη πού 'ναι στα γιορτινά της, οι γραικόφωνες οι κοπελιές πίσω από τον πάγκο, ρωμηές από χώρες μάλλον της πρώην ΕΣΣΔ τα βάθη, οι οποίες τουλάχιστον βρήκαν δουλειά έστω σε ακατάλληλες ώρες και ζούνε το όνειρο μιας χαμένης αν όχι ήδη κερδισμένης πατρίδας, δέχονται παραγγελίες από παρέες νηστικών κυπρίων φοιτητών που συσκέπτονται μ' άλλη φωνή για το τί θε να φάνε. Οι παραγγελίες διοχετεύονται στους ομοφώνους των κοπελιών στα ενδότερα του φούρνου κι ο αθηναίος που στέκει απ' ανάμεσα, μελετά τις εναλλαγές στα ακούσματα και την φωνή θαυμάζει, ενόσω περιμένει τα ετοιμοπαράδοτα.