*
Ευκαιρία μού δίνεται, λοιπόν, να παρεμβάλλω εδωδά, στο παρόν postάκι μιάν σημείωση που καταχώρησε ο καλός τυπογράφος (έχουμε άραγε πολλούς τόσο προσεκτικούς κι επιμελείς στο είδος του;) Αιμίλιος Καλλιακάτσος στον 23ο Κατάλογο των εκδόσεών του στιγμή που κυκλοφόρησε τον προηγούμενο Φλεβάρη [2007]. Συγκεκριμένα πρόκειται για επεξηγηματική υποσημείωση στην επιστολή Ε.Χ. Γονατά (1924-2006) προς Ν. Εγγονόπουλον (1907-1984), σταλμένη "με απεριόριστο σεβασμό, αφοσίωση και αγάπη" το Σάββατο, 14 Μαΐου 1983 (σσ. 37-43).
Κι εξηγούμαι: Ετέθη το θέμα κατά πόσον μπορεί να διαβάλλεται μετά θάνατον ο κάθε ποιητής, πόσο μάλλον ο μέγιστος Καβάφης. Αντιγράφω από την επιστολή Γονατά (σσ.41-42):
"Το δράμα είναι ότι πολλοί εξ αυτών κατέχουν δημόσια αξιώματα, έχουν τίτλους, τούς έχει ανατεθεί η διδασκαλία σε ανώτατα πνευματικά Ιδρύματα! Οπότε κλάφτε μανούλες! Ποιός είναι εκείνος που θα υποχρεωθεί να φάει πρώτα στο κεφάλι την ανάλυση, φερ' ειπείν, των δύο ανέκδοτων κειμένων και θα δεχτεί να διαβάσει τα κείμενα αυτά; Αν για πρώτη φορά ακούει περί Καβάφη, θ' ακούει τ' όνομά του και θα παίρνει δρόμο. "Αυτοί δεν έχουν μέτρο να μετρήσουν το περβάζι του παραθύρου των", όπως χαρακτηριστικά μού είπε κάποιος φίλος που συμμερίσθηκε τον πόνο μου,* το ίδιο εκείνο φριχτό βράδυ που τον πήρα στο τηλέφωνο, μόλις διάβασα ετούτα τα αίσχη, "και θέλουν να μετρήσουν την απόσταση γης και ουρανού, γης και ηλίου!""
*
Σε σχετική ερώτηση του αγλαού τυπογράφου προς τον Γονατά, για ποιόν του φίλο ομιλεί εδώ, λαμβάνει και καταχωρεί την εξής απάντηση-σημείωση δοσμένη με τον ως άνω σμικρό αστερίσκο:
* Ο θαυμάσιος Β.Ν. Μπόνος. [Σημείωση του Ε.Χ.Γονατά, 1.7.1991].
-------
Υστερόβουλον εμού του δυσσεβούς: ο μακαρίτης ο Γονατάς δεδικαίωται και μαζί του χαίρω εγώ.
Χαίρω πολύ.
Ο ίδιος, αφού σού τό λέω.
2 σχόλια:
Κι εγώ η φτωχή χαίρομαι.
Γιατί στους "πολλούς" μαθαίνουν ξένοι,
πως τέτοιο "μέτρο" δεν ευρίσκεται σε αγορές της Γης.
Έτσι αποδέχονται τον Μέγα Κωνσταντίνο*.
Όχι γιατί τον εννοούν.
*Κ.Καβάφη
φίλτατε θείο τραγί, μέτρο υπάρχει στη φύση, είμαστε φύση, αν αφεθούμε. Εντούτοις αν δεν μορφωθούμε βαθέως, ο ρυθμός αυτός θα βγαίνει όπως στο προφορικό δημοτικό με την τοπολαλιά, όπως το τσιαττιστά της κύπρου, τη μαντινάδα της κρήτης. Ετούτα με μέτρο εξυμνούνε ή και καταριούνται τη μοίρα. Η ποίηση στον 21 αιώνα, αν δεν, πρέπει, να προχωρήσει. Εγώ, προσωπικά, πιστεύω ότι πρέπει να γράψω ακόμη 1000 ποιήματα για να καταλάβω εγώ για μένα, άσχετα από το τι λένε οι άλλοι, υπέρ ή κατά, για να δεχτώ ότι ίσως μπορώ να γίνω ποιητής. Αυτή δεν είναι ανασφάλεια, είναι δέος προς τους μεγάλους ποιητές. Και αναρωτήθηκα με την ανάρτησή σου.
Μήπως τελικά κάποιοι διάσημοι ποιητές σκαρφάλωσαν όπως και οι ηθοποιοί, οι ζωγράφοι, οι τραγουδιστές, εξαλείφοντας και παραγκωνίζοντας κάποιους άσημους αλλά το ίδιο ταλαντούχους?
Τέτοια ερωτήματα με εμποδίζουν από το να εκδόσω οτιδήποτε.
Φοβάμαι την απόρριψη, ή φοβάμαι την αλήθεια, ότι δεν είμαι φτιαγμένος για ποίηση? Δεν γνωρίζω, ίσως τα επόμενα 1000 ποιήματα να δείξουν.
Μεγάλο έργο ή υψηλή ποιότητα?
Πέτυχε κανείς και τα δύο?
Δημοσίευση σχολίου