το επιτηδευμένο

Δεν υπάρχει μέσα στην ανθρώπινη φύση καμία εξαίρετη ιδιότητα που να μη μπορεί να εκφυλιστεί ποικιλοτρόπως σε μια μείζονα ατέλεια. Το υπέροχο-τρομακτικό, όταν παύει να είναι φυσικό, γίνεται αλλόκοτο. Το αφύσικο, που θεωρείται υπέροχο καίτοι δεν εμπεριέχει τίποτε ή σχεδόν τίποτε απ’ αυτό, είναι επιτηδευμένο. 'Οποιος αρέσκεται και δίνει πίστη στο αλλόκοτο είναι ευφάνταστος. 'Οποιος είναι ευεπίφορος στην επιτήδευση γίνεται εκκεντρικός.

[...]

Η μελαγχολική απομάκρυνση από τους θορύβους του κόσμου, ως εκδήλωση μιας δίκαιης αποστροφής, είναι ευγενής. Ο μοναχικός στοχασμός των αναχωρητών ήταν αλλόκοτος. Ο απαγορευμένος χώρος της μονής και τα πένθιμα ενδιαιτήματα των ζωντανών αγίων, είναι επιτηδευμένα. Η υποταγή των παθών σε αρχές είναι υπέροχη. Τα αναθήματα, ο ασκητισμός και άλλες μοναστικές αρετές, είναι επιτηδευμένα· τα οστά των αγίων, το τίμιο ξύλο και άλλες παρόμοιες ανοησίες, περιλαμβανομένων και των ιερών περιττωμάτων του μεγάλου Λάμα, είναι επιτηδευμένα.

Immanuel Kant, Παρατηρήσεις πάνω στο αίσθημα του ωραίου και του υπέροχου, [κεφ. Δεύτερο: Ιδιότητες του ωραίου και του υπέροχου αναφορικά με τον άνθρωπο εν γένει], (μτφρ. Χ. Τασάκος, έκδ. Prinda, Αθήνα 2001 (2η), σσ. 35, 37).

στους νέους συνδαιτημόνες [ίδε πρόσφατα post]