Κατά την άποψή μου, τίποτε δεν είναι πιο επικίνδυνο από το να θυμάσαι. 'Οταν θυμάμαι ένα περιστατικό της ζωής, είναι επειδή έχει πάψει αυτό καθαυτό να υπάρχει. Λέγεται ότι ο χωρισμός ανανεώνει τον έρωτα και είναι απολύτως αληθινό, όμως το κάνει μ' ένα τρόπο καθαρά ποιητικό. Το να ζείς με την ανάμνηση είναι ο πιο τέλειος τρόπος του να ζείς τον οποίο μπορεί κανείς να φανταστεί. Η ανάμνηση μάς χορταίνει περισσότερο από κάθε πραγματικότητα και διακατέχεται από μια γαλήνη που καμμιά πραγματικότητα δεν διαθέτει. 'Ενα συμβάν που το αναπολεί κανείς έχει ήδη καταχωρηθεί στην αιωνιότητα και δεν παρουσιάζει πλέον κανένα εφήμερο ενδιαφέρον.
Soren Kierkegaard, Διαψάλματα
------
Το είχα υποσχεθεί ήδη από τότε. Για την πριπέτεια με την Regina έγραψε κι αυτός εδωδά, όπως έχω ήδη σημειώσει παλαιότερα. Ο ίδιος.
3 σχόλια:
Χαθήκαμε παναγαπητέ... Όμως κρατώ τη σελίδα σου πολύ κοντά μου ως καταφύγιο νοός ή έστω παραρριπισμό του!...
Οκ ωραία όλα αυτά και πολύ συγκινητικά αλλά ... βλακείες και γι' αυτό και πέθανε νέος. Κι' όχι τίποτα άλλο, αλλά δεν το ευχαριστήθηκε κιόλας. Εύκολο είναι να ερωτευτείς βαθειά; Δώρο είναι και θεικό μάλιστα. Αμαρτία είναι να το κλωτσάς.
Τάδε έφη ελληνίς και πάω να γράψω ένα οργισμένο ποστ γιά ένα γεράκι και την αρρώστεια της ελληνικής κοινωνίας.
Δεν χαθήκαμε αγαπητέ π.Π.Κ.. Παρακολουθούμε σιωπηρά. Και ευχόμαστε πάντα για ό,τι το καλύτερο. Δεν χαθήκαμε όμως, σάς βεβαιώ.
Καλά τα λέτε ελληνίς. Συμφωνώ μαζί σας. Βέβαια 'έζησε' ο καψερός. Εϊχε κι αυτός την ασωτεία του, για κάμποσα χρόνια. Πάντως είναι πολύ βιωματικό αυτό που λέει από πάνω. 'Οπως και νά 'χει σάς ευχαριστώ για τα μηνύματα. Ο ίδιος.
Δημοσίευση σχολίου