[οι μεγάλες ιδέες μου για το θάνατο...]

Οι μεγάλες ιδέες μου για το θάνατο
μοιάζαν, αλήθεια, με τα σχοινιά των πηγαδιών
όπως τεντώνονται απ' τους γεμάτους κουβάδες

και διψασμένο τ' άλογο ζυγώνει
χώνοντας το λαμπρό κεφάλι του
μέσα στου μπόλικου νερού την ηδονή
και με γοργό της δίψας ήχο την αποστραγγίζει.

Νίκος Καρούζος, Οι βράχοι της 'Υδρας (απόσπασμα, στιχ. 9-15. Ολόκληρο εδωδά. Από την συλλογή Πενθήματα (1969), στον τόμο Τα ποιήματα Α' 1961-1978 (έκδ. 'Ικαρος, Αθήνα 1993, σ. 227)).



-----
Το ποίημα ο Ζήσιμος Λορεντζάτος χαρακτήρισε σε δοκίμιό του "αυστηρά ελληνικό". 'Ενας ακόμη στίχος (ο 16ος):

Ο πόνος απλώνεται χαράματα στη φύση.