Στη Λαύρα εικονίζονταν πολλοί άλλοι [αρχαίοι] σοφοί που δε μπόρεσα να διαβάσω τα ονόματα ολονών, ζωγραφισμένοι στην ίδια στάση με τους αναχωρητές της ερήμου και τους ορθόδοξους Αγίους, αλλά προφανώς χωρίς φωτοστέφανα. Η τελευταία ζωγραφισμένη ταινία, πάνω πάνω, ήταν ακόμα πιο εκπληκτική: παρίστανε τη θεά Αθηνά να φεύγει απ' τον ουρανό διωγμένη από την Παρθένο. Λέω διωγμένη γιατί αυτό ήταν το πραγματικό νόημα της ζωγραφιάς, αλλά η σκηνή δε θύμιζε με κανέναν τρόπο βία. Η Αθηνά έφευγε από μόνη της, για να κάνει τόπο σ' εκείνην που αναγνώριζε σαν τη καινούρια αρχόντισσα του ουρανού και της γης.
Jacques Lacarriere, Το ελληνικό καλοκαίρι. Μια καθημερινή Ελλάδα 4000 ετών (μτφρ. Ι. Χατζηνικολή, έκδ. Χατζηνικολή, Αθήνα 1980, σ. 70).
-----
Το παρόν postάκι κατατίθεται στον απόηχο της εορτής της Ζωοδόχου Πηγής (την προηγούμενη εβδομάδα), ήτοι της εορτής της Παρθένου Θεοτόκου. Στις εικονογραφικές συντομογραφίες η ίδια καλείται "Μήτηρ Θεού". Περί αυτού πρόκειται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου