λήμμα: ηΐθεος
Κατά το νεώτερο Λεξικόν Σταματάκου:
ο νεανίας άγαμος έτι, "παλληκάρι", παρθένος νεάνις.
Κατά το Λεξικόν Σουΐδα (10ος μ.Χ. αι.)
1η ερμηνεία:
άφθαρτος προς γυναίκας. Εν επιγράμματι [ΑΡ 5(: ή S) 297] "ηϊθέοις ουκ έστι τόσος πόνος οππόσος ημίν τοις αταλοψύχοις".
και 2η ερμηνεία:
ο ίσος τοις θεοίς.
Κατά το Λεξικόν Etymologicon Magnum:
ο άπειρος γάμου νέος, από ετών δεκατεσσάρων έως δεκαοκτώ.
Ιλιάδος δ': "ηΐθεον θαλερόν Σιμοείσιον".
'Η μάλλον δια το αμίαντον είναι και άπειρον μολυσμού γυναικός, ή γάμου.
-----
Στον τίτλο του παρόντος δυό λεξούλες από την Ευρώπη του Μόσχου (στ. 5). Και ένα παράπονο: Βλέπω το σπίτι απέναντι που είναι για χρόνια γιαπί. Και συγκρίνω τον βίο μας με το τί κατορθώνουμε σε τούτη την μικρούλα τη ζωή. Ο ίδιος. Αγλαόκαρπος μεσ' στον ξανθόν απρίλη... τε και Σεβαστός.
8 σχόλια:
Εις της Τριάδος ων, γενόμενος σαρξ ωράθης, ου τρέψας Κύριε την ουσίαν, ουδέ φλέξας της τεκούσης την άφθορον γαστέρα, Θεός ων όλως και πυρ.
Θεοτοκίον της γ' ωδής του κανόνος του σημερινού όρθρου (της Κυριακής της Σαμαρείτιδος). Εκ του Πεντηκοσταρίου. Ο ίδιος.
Σαρκικώς εκοπίασας, η ανάπαυσις πάντων· εκουσίως εδίψησας, η πηγή των θαυμάτων· το ύδωρ εζήτησας, ύδωρ το ζων, Ιησού επαγγειλάμενος.
Τροπάριον της ζ' ωδής του ιδίου κανόνος.
Να κάτι τέτοια ωραία και μου προκαλεί απέχθεια ώρες ώρες ο Χριστιανισμός. Αυστηρότητα και στέρηση. Λες και ο έρωτας δεν είναι θείο δώρο! (Τουλάχιστον έτσι μοιάζει στην αρχή)
Και εν τω μεταξύ οι εκπρόσωποι του Θεού οργιάζουν.
Γιά ποιό λόγο ενσαρκωνόμαστε αγαπητό μου τραγί;
Και πόσο σίγουρος είσαι ότι οι απαντήσεις κρύβονται στας γραφάς;
Και γιά να το πάω και λίγο πιό πέρα. Μήπως δεν είναι καν αναγκαίες οι απαντήσεις; Μήπως η ζωή είναι τελικά ... απλά να ζεις!
Πονεμένη μου ελληνίς, καταλαβαίνω τι θέλεις να πείς. Την απάντηση, όμως, ο καθένας θα δώσει για λογαριασμό του. Πάντως, τα συγκεκριμένα χωρία δεν είναι προσανατολισμένα σε αυτό που τονίζεις.
Το πρώτο τροπάριο αναφέρεται και θεραπεύει τον ένα της Τριάδος, δηλαδή τον Χριστό, που έγινε άνθρωπος και έλαβε σάρκα, αλλά εμείς πιστεύουμε πως είναι Θεός και μάλιστα ο ένας της Τριάδος, όπως ήδη φανέρωσα. Το ζητούμενο σε αυτή την ποιητική στροφή είναι το πώς αυτός ο ένας της Τριάδος, ο οποίος είναι όλως πυρ μάλιστα (εκ φύσεως), δεν έκαψε την μήτρα της Παναγίας διά μέσου της οποίας εισήλθε στον κόσμο. Αυτό λέει.
Το δεύτερο τροπάριο, από τον ίδιο όρθρο, μιλάει πάλι για τον Χριστό, παίζοντας με την σαρκική του φύση κατά την οποία κουράστηκε και δίψασε και ζήτησε νερό από την Σαμαρείτισα, κάτι το οποίο έγινε μόνο και μόνο για να τού δωθεί η ευκαιρία να δώσει στην κυρία αυτή την "άνδρα ουκ έχω" ύδωρ το ζων. Το οποίο ύδωρ είναι το πάνυ ζητούμενο.
Τα ερωτήματά σου πάντοτε με συγκινούσαν. Σε φχαριστώ γiα την παρέμβαση λοιπόν. Δύναμη εύχομαι στα καθ' υμάς. Ελπίζω σύντομα να είναι ολοσδιόλου παρελθόν. Ο ίδιος. Με την κούραση σήμερα αισθητή. Πολύ.
Κι όσο για το ηΐθεος, πρόκειται για ομηρική λέξη, της οποίας θέλησα να δώσω την ερμηνεία μέσα από υπάρχοντα παλαιά λεξικά. Διότι η λέξη αυτή μ' αρέσει πολύ. Είναι γκάβλα, μπορώ να πώ. Βλέπεις τόσο εδώ στο άωρον όσο και στην αυθεντική ζωή χειμάζομαι μόνος, παρέα με τις... λέξεις. Ο ίδιος.
Ενδιαφέρον έχει και το σημερινό θεοτοκίο (δηλαδή τροπάριο που αναφέρεται στην Θεοτόκο) μεταξύ των καθισμάτων που ψάλλονται μετά την α' στιχολογία του ψαλτηρίου στην αρχή του όρθρου:
Τείχος ακαταμάχητον ημών των Χριστιανών,
υπάρχεις Θεοτόκε Παρθένε·
προς σε γαρ καταφεύγοντες, άτρωτοι διαμένομεν·
και πάλιν αμαρτάνοντες, βοώμεν σοι·
Χαίρε κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου.
Κατάλαβα τι ήθελες να πεις, αλλά κόλλησα με την μόλυνση. Μ' ενοχλεί αφάνταστα ο τρόπος που αντιμετωπίζεται η γυναίκα από την θρησκεία. Οπως μ' ενοχλεί που πολλοί από εσάς τους άνδρες υποσυνείδητα θεωρείτε την γυναίκα συνώνυμο της αμαρτίας.
Και κάτι άλλο που εγώ τουλάχιστον θεωρώ σημαντικό, αμαρτία είναι ο τρόπος που φερόμαστε στον συνάνθρωπο και όχι ο τρόπος που διαχειρίζεται ο καθένας το σώμα του.
Και δεν είμαι πλέον πονεμένη, είμαι καλά! Πάει κι'αυτή η περιπέτεια.:))
Μπα! 'Οσο θεωρείται η γυναίκα άλλο τόσο θεωρείται και ο άντρας υποκείμενος στην αμαρτία και αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο από την θρησκεία. Πάθη έχουν όλοι. Ανεξαιρέτως. Εμένα με ενδιαφέρει η προσπάθεια κάθαρσης από αυτά, προσπάθεια που οδηγεί σε ένα είδος φωτισμού... Της πράξης. Και χαρά.
Δημοσίευση σχολίου