ο Ξέρξης και τα βιβλία

Parerga und Paralipomena, κεφ. ΧΧΙV παραγρ. 294

Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, ο Ξέρξης φέρεται να δάκρυσε στη θέα της απέραντης στρατιάς του, όταν συνειδητοποίησε ότι, ύστερα από εκατό χρόνια, κανένας από τους άντρες του δεν θα ήταν πια ζωντανός. Ποιός δεν θα δάκρυζε στη θέα του χοντρού καταλόγου με τους τίτλους βιβλίων από τις εκθέσεις της Φρανκφούρτης και της Λειψίας, αν συνειδητοποιούσε ότι, ύστερα από μόλις μια δεκαετία, κανένα από αυτά δεν θα ήταν πια ζωντανό;

Arthur Schopenhauer, περί ανάγνωσης και βιβλίων. Η τέχνη της αποχής από την ανάγνωση, (μτφρ. Γ. Καλιφατίδης, έκδ. 'Αγρα, Αθήνα 2013, σ. 10).

τρελάθηκε

[...] κατά καιρούς ακούγονται: πρώτον, ότι ο Χαλεπάς τρελάθηκε από έρωτα για τη Σοφία Αφεντάκη (η καημένη σκοτώθηκε σε ατύχημα στο Παρίσι, όπου ήταν παντρεμένη, το 1873, όταν ο Γιανούλης ήταν στο Μόναχο) και, δεύτερον, ότι ο Χαλεπάς «τρελάθηκε», όταν κατάλαβε ότι τα πόδια της Κοιμωμένης θα εξείχαν από το κρεβάτι αν τα τέντωνε (πράγμα που συμβαίνει και με όλα τα μεταγενέστερα έργα του με ξαπλωμένες μορφές: τα λυγισμένα πόδια συνιστούν τολμηρή σύμπτυξη καλλιτεχνικού χώρου).

Μύρων Χ. Μπικάκης, «Γιανούλης Χαλεπάς: η ζωή και το περιβάλλον του», στο Γιανούλη Χαλεπά 142 ελεύθερα σχέδια (έκδ. Υψιλον, Αθήνα 2007, σ.28). 

ντηνιακοί Χαλαπάδες

'Ενα πράγμα είναι σαφές: οι πρώτοι Χαλαπάδες είχαν σχέση με τη θάλασσα. [...] Από τη μεριά τους, οι Ντηνιακοί βρήκαν έναν άλλον τρόπο να ξεφύγουν από τη φτώχεια που προοικονομούσαν οι μικροί αγροί τους χωρίς να αντιμετωπίζουν τους κινδύνους που επιφυλάσσει η θάλασσα και σε ό,τι αφορά αυτή καθεαυτήν τη ζωή αλλά και στις προσόδους τους.

'Ετσι, λοιπόν, μεταξύ του 1835 και του 1855, στράφηκαν στη μαρμαροτεχνία πολλές ντηνιακές οικογένειες, όπως οι Χαλαπάδες, οι Λαμπαδίτηδες, οι Απέργηδες, οι Φιλιππότητες, οι Λυρίτηδες, οι Κολιοί, οι Καπαριάδες, και άλλοι. Η μεγάλη επιτυχία των πρώτων εργαστηρίων οδήγησε στον πολλαπλασιασμό τους και στην εμφάνιση πληθώρας τεχνιτών. Εξάλλου, κατά το τελευταίο τέταρτο του αιώνα, μπήκαν στη δουλειά και οι σπουδαγμένοι αρχιτέκτονες. Εντέλει, πολλά εργαστήρια είτε οδηγήθηκαν στη χρεωκοπία είτε ο κύκλος εργασιών τους μίκρυνε και επικεντρώθηκε περισσότερο στις οικοδομικές εργασίες.

Μύρων Χ. Μπικάκης, «Γιανούλης Χαλεπάς: η ζωή και το περιβάλλον του», στο Γιανούλη Χαλεπά 142 ελεύθερα σχέδια (έκδ. Υψιλον, Αθήνα 2007, σσ.26, 27).

άλυκο λουλούδι

Διάβηκα πρωΐ μέσα στο κόσμο της ησυχίας

στάθηκα και μέτραγα την λύπη.

'Εβλεπα τη ζωή μέσα στο χώμα νάναι.

Και όμως εκεί που το σφίξιμο της καρδιάς γινόταν

πάνω στο μνήμα είχε πηδήξει ένα λουλούδι

ένα άλυκο τριαντάφυλλο.

Μεσ' το πρωϊνό, το δρόσο,

Έσταζε δροσιά και ομορφάδα.

Τόσο ζωντανό και όμως τις ρίζες

τις είχε επάνω στο μνήμα. Απ' τον τάφο εκεί

παίρνει ζωντάνια παίρνει ανάσα ανεβαίνει,

κλέβοντας από τον θάνατο την ζωή, για να δώσει ζωή!!

π. Γιώργης Αργυράτος, ποίηση αντι-ποίηση 152012/121659615 (ιδίοις αναλώμασι, Αθήνα, χ.χ., σ.71).

λουλούδι

Χθες το βράδυ τί σεισμός,

χθες το βράδυ στο αντάμα

δυο καρδιές κτυπούν.

Τι δάκρυ Θεέ μου,

Μέσα από το γκρέμισμα και την χαλασιά

Πηδάνε δυό λουλούδια

Ανδρώνουν θεριεύουν και ζητούν εμένα και σένα ν' αγκαλιάσουν.

π. Γιώργης Αργυράτος, ποίηση αντι-ποίηση 152012/121659615 (ιδίοις αναλώμασι, Αθήνα, χ.χ., σ.49).

*

«Ουδέν λέγω φορτικόν∙ ου λέγω, μη γάμει∙ ου λέγω, καταλίμπανε πόλεις και αφίστασο πολιτικών πραγμάτων∙ αλλ' εν αυτοίς ών δείξον την αρετήν».

Ιωάννης ο Χρυσορρήμων

σταγόνα

Σταγόνα ἠθελα νάμουν και εγώ για να σού κάνω συντροφιά,

με ορμή να πέσω από τον ουρανό και την προστασία μου να σού δώσω εκεί δίπλα στην φωλιά σου

Σταγόνα ήθελα νά ήμουν για ν’ άπλωνες το χέρι σου και μέσα να στεκόσουν.

Σταγόνα ήθελα να ήμουν, για να κυλίσω επάνω στο στήθος σου και να σβήσω.

π. Γιώργης Αργυράτος, ποίηση αντι-ποίηση 152012/121659615 (ιδίοις αναλώμασι, Αθήνα, χ.χ., σ.47). 

το κερί

Πέρασα χθες το δείλι από το ερημοκκλήσι.

Ο ίσκιος από τη δύση τ' έκανε πιο μεγάλο!

Το κερί που ανάψαμε μαζί είχε σβύσει.

Δεν είχε φώς δεν έχει καντήλι αναμμένο.

Περιμένει και πάλι να το ανάψουμε μαζί, και μέσα στο

δείλι να σταθούμε και μια προσευχή να κάνουμε μαζί...

π. Γιώργης Αργυράτος, ποίηση αντι-ποίηση 152012/121659615 (ιδίοις αναλώμασι, Αθήνα, χ.χ., σ.11).