Πρέπει ν' αποφασίσουμε επειγόντως
μέσα στην προσεχή εκατονταετία
αν η ποίηση θα συνεχίσει να είναι
μία ανάπτυξις στίλβοντος ποδηλάτου.*
Όλοι κρύβουμε μιαν ανάληψη μέσα μας
με αερόστατο, πυρφόρο άρμα ή φωτοβολίδα
με χελιδονόψαρα, κενταύρους και μουσική ακορντεόν
η δικιά μου περιλαμβάνει έναν σταχτογάλαζο άνθρωπο,
διχαλογένη και με ημίψηλο,
που κρατάει στην αγκαλιά του ένα πρόβατο
εκείνο πηγαίνει σε τόπο χλοερό -για μένα είναι
που φοβάμαι.
Δημήτρης Αγγελής, Ένα ελάφι δακρύζει πάνω στο κρεβάτι μου (έκδ. Πόλις, Αθήνα 2015, σ. 23).
-----
* Το motto εκ του Τάκη Σινόπουλου, Νυχτολόγιο [1978] (έκδ. Κέδρος, σ. 15).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου