[…] ο σκοπός του Ευαγγελίου (τον οποίον μ' έναν τρόπο ακατέργαστον ακόμη πλην όντως ποιητικόν, προεικονίζει και το ευγενέστερο μέρος της αρχαίας φιλοσοφίας) υπήρξε ακριβώς ο αντίθετος:
να βαπτισθεί ο άνθρωπος, πραγματικά και εμπειρικά, στο όντως άλλο, που είναι μόνον το άκτιστο, και ν' αλλάξει όντως και ολοσχερώς – όχι να δικαιωθεί η δήθεν πνευματική του ουσία, η συγκεχυμένη και κατακεχωσμένη, αλλά κυρίως να βρεθεί η αλήθεια της μέσα στην αιώνια αλήθεια του Δημιουργού της.
Πράγματι το μέγα ζήτημα δεν είναι τόσο το να σώσει ο άνθρωπος την επιθυμία του (άλλωστε η ψυχανάλυση προσφέρει πειστική μαρτυρία περί του ότι ακριβώς μέρος του δράματος του ανθρώπου έγκειται στο ότι συγχέει την επιθυμία του με τα εκάστοτε εφήμερα αιτήματά της), όσο κυρίως και καταρχήν, εν Χριστώ, να την βρεί.
Αυτό είναι άλλωστε ακριβώς και το νόημα της Χαλκηδόνιας Χριστολογίας, όπως αποκρυσταλλώθηκε στην κατανόηση της ΣΤ΄ Οικουμενικής Συνόδου: η ανθρώπινη επιθυμία/ φυσικό θέλημα του Χριστού βρίσκει την πληρότητα και την αλήθεια της στην απόλυτη αγαπητική της διάνοιξη στο θείο φυσικό θέλημά Του.
Αλλά για να γίνουν όλα αυτά πρέπει καταρχήν το άκτιστο ν' αφεθεί ελεύθερο να είναι όντως άκτιστο, να μπαινοβγαίνει, ενσαρκωνόμενο ή μη, πράγματι στην οικουμένη, να ενεργεί εν Πνεύματι όντως μέσα της, να ανασταίνει πράγματι αν το θέλει νεκρούς και να ταΐζει πραγματικά πεντακισχίλιους!
Ν' αφεθεί κυρίως να είναι ελεύθερο πρόσωπο που κατέρχεται πραγματικά και μανικά προς συνάντηση της φθοράς και του θανάτου μου.
Χωρίς τα παραπάνω, το άκτιστο δεν είναι παρά ένα ακόμα άθυρμα στα χέρια του τερατώδους ογκολιθικού Εγώ του αρχαίου και νεώτερου υπερβατικού ιδεαλισμού το οποίο, ας μη ξεχνάμε, δημιούργησε, πλην του ιστορικού θαύματος του νεωτερικού ανθρώπου, επίσης και τα Γκουλάγκ και τα Άουσβιτς -ασχέτως αν η τωρινή του αμφίεση είναι σημαντικά πιο κομψή και φαίνεται ομολογουμένως ασύγκριτα πιο συγκινημένο.
π. Νικόλαος Λουδοβίκος, Οι τρόμοι του προσώπου και τα βάσανα του έρωτα. Κριτικοί στοχασμοί για μια μετανεωτερική θεολογική οντολογία (έκδ. Αρμός, Αθήνα 2009, σσ. 135-136).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου