μήδεα λαχνήεντα

υποτρώγοντ' ερεβίνθους *

κήρυξ -κος, κοχύλι. Εμπεδοκλής 76· ναί μην κηρύκων τε λιθορρίνων χελύων τε: μάλιστα μέσα σε λιθόδερμα κοχύλια και χελώνες. (σσ. 35, 41)

μήδος -μήδεα, ανδρικά γενετήσια μέλη. Εμπεδοκλής 29 και 134·
ου πόδες, ου θοά γούν' (α), ου μήδεα γεννήεντα / ου πόδες, ου θοά γούν' (α), ου μήδεα λαχνήεντα: ούτε και πόδια, γόνατα γοργά ή γενετήσια μέλη / ούτε και πόδια, γόνατα γοργά, ανδρικά μέρη τριχωμένα (σ. 41)

*

ιχθύσιν υδρομελάθροις **

Εμπεδοκλής 103· τήδε μεν ουν ιότητι Τύχης πεφρόνηκεν άπαντα: έτσι λοιπόν με θέληση της τύχης σκέπτονται όλα (ανιμισμός) (σ.64)

Άννα Κελεσίδου, Από τον θησαυρό των πρώτων Ελλήνων ποιητών φιλοσόφων. Λεκτικά σήματα (έκδ. Αρμός, Αθήνα 2015). -Στο πρώτο motto εκ του ιδίου (σ. 68) τομιδίου, Ξενοφάνης 22: «τραγαλίζοντας ψητά ρεβίθια»! Και στο δεύτερο εκ του ιδίου πάλι τομιδίου (σ. 67), Εμπεδοκλής 20: «στα υδρόβια ψάρια (ίδιος ο κλήρος)»!