'Οταν έφυγε από 'κει ο Ηλίας, συνάντησε τον Ελισαίο, γιο του Σαφάτ, που όργωνε. Μπροστά του πήγαιναν δώδεκα ζευγάρια βόδια κι εκείνος οδηγούσε το δωδέκατο. Ο Ηλίας πέρασε κοντά του και του πέταξε πάνω του το μανδύα του [Ο': και επέρριψε την μηλωτήν αυτού επ' αυτόν].
Τότε ο Ελισαίος άφησε τα βόδια κι έτρεψε πίσω από τον Ηλία. «Σε παρακαλώ», του είπε, «άσε με να πάω να αποχαιρετήσω τον πατέρα μου και τη μάνα μου και μετά θα σε ακολουθήσω». Ο Ηλίας του αποκρίθηκε: «Σ' εμπόδισα εγώ; Πήγαινε και γύρνα πάλι εδώ». 'Ετσι ο Ελισαίος ξαναγύρισε∙ πήρε ένα ζευγάρι βόδια, τα θυσίασε και με τα ξύλα του αλετριού έβρασε το κρέας και το μοίρασε στο λαό κι έφαγαν. 'Υστερα ακολούθησε τον Ηλία και έγινε υπηρέτης του [Ο': και ελειτούργει αυτώ].
Γ' Βασιλειών, ιθ' 19. [- Πρβλ. Δ' Βασιλειών, β' 23-24].
*
Οι Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης ήταν θεούμενοι που είχαν σχέση με τον Μεγάλης Βουλής άγγελο, τον άσαρκο Λόγο, το Δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος και μετέφεραν τον λόγο του Θεού στους ανθρώπους με τον χαρακτηριστικό λόγο: «τάδε λέγει Κύριος».
Ο λαός τους χαρακτήρισε 'βλέποντες' και 'ορώντες' γιατί προανήγγειλαν με σαφήνεια, με την φώτιση του Θεού, εκείνα που θα γίνονταν στον μέλλον. Οι λογοτέχνες δια μέσου των αιώνων δεν είναι βέβαια θεούμενοι, δεν είναι 'ορώντες' και 'βλέποντες' τον Θεό, αλλά είναι ευαίσθητοι άνθρωποι, έχουν μια έμπνευση που δημιουργείται από διάφορα γεγονότα και γι' αυτό παρατηρούν με ένα άλλο μάτι την κοινωνία και την ερμηνεύουν στο βάθος της. 'Oσοι δε από αυτούς έχουν μετάνοια από διάφορα τραγικά γεγονότα στην ζωή τους, και περισσότερο όσοι είναι κατά διαφόρους βαθμούς ζωντανά μέλη της Εκκλησίας έχουν μεγάλη διεισδυτικότητα στα κοινωνικά γεγονότα και αυτό τους κάνει να είναι διαχρονικοί.
Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος, "Μια άλλη τρόϊκα σέ σχέση με την ευτυχία και την ελευθερία" (απόσπασμα προσφάτως γενομένης ομιλίας που αναδημοσιεύθηκε εδωδά).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου