'Ενα όνομα δεν είναι τίποτ' άλλο παρά αυτό, επικήδεια επιγραφή. Ταιριάζει στους νεκρούς. Σ' όποιον έχει τελειώσει. Εγώ είμαι ζωντανός και δεν τελειώνω. Η ζωή δεν τελειώνει. Και η ζωή δεν ξέρει από ονόματα. Αυτό το δέντρο, τρεμουλιαστή ανάσα με καινούργια φύλλα. Είμαι αυτό το δέντρο. Δέντρο, σύννεφο∙ αύριο βιβλίο ή αέρας: το βιβλίο που διαβάζω, ο αέρας που ρουφάω. Ολοκληρωτικά έξω, περιπλανώμενος.
Λουίτζι Πιραντέλλο, 'Ενας, κανένας και εκατό χιλιάδες, Μυθιστόρημα, Βιβλίο όγδοο, ΙV (έκδ. 'Ινδικτος, Αθήνα 2005, σ. 266).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου