ιλαρόν γαρ δότην αγαπά ο Θεός *
Η πλωτινική εμπειρία εκφράζεται αδιάκοπα με όρους φωτός, λάμψης, διαφάνειας, διαύγειας, φωτισμού. Να συμπεράνουμε ότι ο Πλωτίνος αγνοεί τα σκοτάδια και την νύχτα του πνεύματος που χαρακτηρίζουν τον χριστιανικό μυστικισμό; Στο μέτρο που το κενό και η εσωτερική απογύμνωση («Αφαίρεσε τα πάντα») μπορούν να φανούν στην ψυχή σαν νύχτα, γιατί χάνει το φως στο οποίο είναι συνηθισμένη, μπορεί κανείς να μιλήσει για μυστικό γνόφο στον Πλωτίνο. Αλλά στον βαθμό που η μυστική νύχτα των χριστιανών μυστικών αντιστοιχεί σε μιάν άσκηση πίστεως, ή, ακόμη περισσότερο, συναντά το πάθος του εσταυρωμένου Χριστού, που νιώθει εγκαταλελειμένος από τον Πατέρα, είναι πασιφανές ότι κάτι τέτοιο απουσιάζει από τον Πλωτίνο. Η πνευματικότητα του Πλωτίνου είναι φωτεινή και γαλήνια στην ουσία της. Η πλωτινική ψυχή «αφαιρεί τα πάντα» με ειρήνη και ηπιότητα και έτσι γίνεται καθαρή δεκτικότητα, περιμένοντας να την κυριεύσει η παρουσία του Αγαθού του ανέκαθεν παρόντος.
Pierre Hadot, Πλωτίνος ή η απλότητα του βλέμματος (μτφρ. Ευδ. Δελλή, έκδ. Αρμός, Αθήνα 2007, σσ. 2189-220).
-----
* Το motto εκ της Β' προς Κορινθίους (θ'9) επιστολής του Παύλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου