ήμουν όμως εγώ;

Δεν είναι υποχρεωτικό
να βλέπει κανείς την τρέλλα σαν αρρώστια..
Γιατί να μην τη βλέπει σα μια αναπάντεχη
–λίγο ή πολύ αναπάντεχη- αλλαγή χαρακτήρα;
(1946) *

Είμαι σίγουρος ότι πίσω από 'κείνη την πόρτα θα έμειναν ακόμη λίγο να κοιτάζονται στα μάτια, αποβλακωμένοι, κι ότι έπειτα ο ένας θα είπε στον άλλο:
«Πρέπει να τρελάθηκε!»

[...]

Γύρισα να κοιτάξω τριγύρω μου, διότι ξάφνου δεν αισθανόμουν πια, εκεί μέσα, σίγουρος για μένα. 'Ημουν έτοιμος να ολοκληρώσω μια πράξη. 'Ημουν όμως εγώ; Μού καρφώθηκε και πάλι η ιδέα ότι είχαν μπεί εκεί μέσα όλοι οι ξένοι οι αχώριστοι από μένα, κι ότι ήμουν έτοιμος να διαπράξω εκείνη την κλοπή με χέρια που δεν ήταν δικά μου.

Λουίτζι Πιραντέλλο, 'Ενας, κανένας και εκατό χιλιάδες, Μυθιστόρημα, Βιβλίο τέταρτο, V & VI (έκδ. 'Ινδικτος, Αθήνα 2005, σσ. 152, 154).


-----
* Το motto εκ του Wittgenstein, Πολιτισμός και αξίες (μτφρ. Μ. Δραγώνα-Μονάχου & Κ. Κωβαίου, έκδ. Καρδαμίτσα, Αθήνα 2000, σ. 87).