Οδός Ασκληπιού, 2008

Ας υποθέσουμε πως ζείς για λίγο ακόμη∙

πως σε χρειάζονται, πως κάποιος σ' αγαπάει.

Ας υποθέσουμε πως έλαβες συγνώμη

απ' όλους, κι απ' Αυτόν που πια δεν σού μιλάει,

 

και πως ο άνεμος – κι αυτός αλλάζει γνώμη

και για χατίρι σου τα σύννεφα σκορπάει.

Ας υποθέσουμε πως βάρυναν σαν τόμοι

σε μετακόμιση τα χρόνια –μα ρωτάει

 

έξαφνα κάποιος πώς κοιμάσαι, πώς δουλεύεις

κι εσύ δεν δείχνεις το ποτήρι, άδειο ξανά.

Ας υποθέσουμε εν ολίγοις πως πιστεύεις 

όπως η σύζυγος του Λωτ σε μια ματιά:

την έξοδο του λαβυρίνθου ίσως θυμόταν

έτσι ο Θησέας, γέρος πια –κι αποκοιμιόταν.

Γ. Κοροπούλης, «Οδός Ασκληπιού, 2008», στο Δ.Καψάλης-Γ.Κοροπούλης, D.J. tracks 1-45 Σύντομη ιστορία του λυρισμού (έκδ. Sestina, Αθήνα 2014, στο αυτί του οπισθοφύλλου γραμμένο).

*

εκεί αναθυμούμαι τον διακριτικόν κυρ' Αλέξανδρον

ότι τον σφαγιαζόμενον υπό των εφημέρων αιπόλον

μύροις αναγνωρίζει άγιον

Β.Ν. Μπόνος, “άλλαλως” [απόσπασμα], συλλογή περιεχόμενη και κατακλείδα στα: αυτόμελα (Ταμύναι ΒΔ', σ. 204).