[...] μα υπάρχει μία ένοικος του Παραδείσου
μόνη κατάμονη
η Παναγία, η μανούλα του Θεού
κι όλο την σκέφτομαι περίλυπη
να περιμένει
πότε θα' ρθει ο γιος της να την δεί
πότε ο άντρας της από ψηλά θα γνέψει
πότε θα γεμίσουν οι ουρανοί που ηχούνε κούφιοι
και μες στη μοναξιά να συλλογιέται
αχ δεν έκανα κι ένα κοριτσάκι
να μ' έπαιρνε τώρα ένα τηλέφωνο
Αύγ. Κορτώ, Ο ταξιτζής των ουρανών (έκδ. Οδός Πανός, Αθήνα 2012, σ. 28).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου