Κάπου αλλού, ένα απόσπασμα κωμωδίας αποδεικνύει ότι οι γυναίκες ελαφρών ηθών δεν δίσταζαν να διαβιβάζουν από γενιά σε γενιά τα μυστικά της ομορφιάς:
«Μόλις βγάλουν τα δικά τους χρήματα, στρέφουν την προσοχή τους στα κορίτσια που κάνουν τα πρώτα τους βήματα στο επάγγελμα. Τις αναμορφώνουν, τους αλλάζουν όψη.
Αυτή είναι πολύ κοντή; Φελλό στα παπούτσια της. Η άλλη είναι πολύ ψηλή; Κομψά πασουμάκια και το κεφάλι γερμένο προς τον ώμο, για να φαίνεται κοντύτερη. Αυτή εκεί δεν έχει περιφέρεια; Φουρό αμέσως και το κοινό θα μείνει άφωνο από τα ωραία της οπίσθια.
Είναι σαν τους άνδρες ηθοποιούς με τα πρόσθετα στήθη. Τις βάζουν να στέκονται στητές και να προκαλούν με τα μισοσηκωμένα τους φορέματα. Τα φρύδια τους είναι πολύ αραιά; Τους τα βάφουν με μαύρο χρώμα. Είναι πολύ σκουρόχρωμες; Τις πασπαλίζουν με πούδρα.
Εάν το δέρμα της εταίρας είναι πολύ λευκό, βάζει χρώμα. Εάν κάποιο μέρος του κορμιού της είναι όμορφο, το απογυμνώνει. 'Εχει ωραία δόντια; Θα προσπαθεί να γελάει συνέχεια, ώστε η συντροφιά της να θαυμάσει το στόμα της, που την κάνει τόσο περίφανη. Εάν δεν έχει διάθεση να γελάσει... κρατάει ανάμεσα στα χείλη ένα κλαδάκι μυρτιάς, ώστε να χαμογελάει είτε το θέλει είτε όχι».
('Αλεξις, απόσπασμα 18)
Bérénice Ceoffroy-Schneiter, Γυκαικείο Κάλλος (μτφρ. Ιω. Λεκκάκου, έκδ. 'Αγρα, Αθήνα 2005, σσ. 20-21). Ο 'Αλεξις υπήρξε «ποιητής της Μέσης Κωμωδίας που αναφέρεται και ως δάσκαλος ή θείος του Μένανδρου. 'Εζησε περίπου από το 372 ώς το 270 π.Χ. (Σ.τ.μ.)» (ό.π.).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου