[…] μνημονεύουμε τη συνάντηση του Σατωβριάνδου με τον αρχαιολόγο γιατρό Αβραμιώτη στο Άργος το 1806 και τη μεταξύ τους διαφωνία. «Πηγαίνοντας λοιπόν την επομένη, στο φρούριο, γράφει ο Αβραμιώτης, μού είπε ότι δεν είχε ποτέ του απολαύσει μια θέα πιο εκτεταμένη από αυτήν που τού προσφέρθηκε από τέτοιο ύψος.
Εγώ απάντησα ότι στο ύψος αρκούνται μόνο οι οπλαρχηγοί για να επιθεωρούν τα στρατεύματά τους ή οι ζωγράφοι για να σχεδιάζουν τα τοπία τους, ότι ο λόγιος στα ταξίδια του ερευνά κάθε πέτρα και κάθε επιγραφή και ότι βρίσκει χαρά να παραβάλη τους συγγραφείς με τις προσωπικές του παρατηρήσεις.
Μού απάντησε ότι η φύση δεν τόν είχε πλάσει καθόλου γι' αυτές τις δουλικές μελέτες και ότι τού αρκούσε ένα ύψωμα για να ξυπνήσουν αμέσως στη μνήμη του οι χαριτωμένες εικόνες του μύθου και της ιστορίας».
«Αυτός ο μνησίκακος μικρολόγος γιατρός, γράφει ο Σατωβριάνδος, δεν μ' άφηνε ήσυχο ούτε στιγμή. Ακολούθησε τα ονειροπολήματά μου ένα προς ένα: όταν εγώ περιπλανιόμουν ανάμεσα στα ερείπια με τη σκιά του Αγαμέμνονα, αυτός ήθελε να με κάνει να μετράω πέτρες».
Χαράλαμπος Μπακιρτζής, Πεζά κείμενα με τίτλο Αρχαιολογικαί μελέται (έκδ. Β΄ επαυξημ. Άγρα, Αθήνα 1993, σσ. 116-117).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου