αλλοτινοί αγωνιστές

Τ' άτι σου ακόμα μάς πατά, Μπραΐμη!*

α΄17.

Χαλκόπλαστος για πάντα καβαλλάρης,
ο στοχασμένος να Κολοκοτρώνης!
-Το φύσημά σου πού θα ξανάπαρης;

Κάπου το χέρι απλώνεις· πού ταπλώνεις;
-Μακριά, πολύ μακριά, αλλού πέρα!
Σταγνά· δεν τα πατάς, δεν τα ζυγώνεις·

στον πόλεμο, στων όλων τον πατέρα,
στη ρίζα, στην αγράμματη σοφία,
στην κλεφτουριά, στου Τούρκου τη φοβέρα!-

-Και γύρω σου κ' εμπρός σου η Πολιτεία
με τα λογής παλάτια τα πλατιά,
σκολειά, καζάρμες, θέατρα, υπουργεία;

Μ' αποκρίθη: -Τσεκούρι και φωτιά!

*

β΄15.

Στο αίμα μου κρατώ κι από μια στάλα
ξένες κι οχτρές κάθε λογής πατρίδες.
Και βουργάρα η ψυχή μου και τουρκάλα.

Κούρδοι, Καραμανίτες, Οσμαλήδες,
Τούρκοι, η σπάθα σ' εσάς του Ταμερλάνου!
Λύκοι, αραποβλογιά, πανούκλα, ακρίδες,

καταπάνου μας όλοι, καταπάνου.
Κάψαλο η χώρα, το παλάτι αχούρι.
Στόνομα εγώ θα ομώνω ενός Σουλτάνου,

και θα κρατώ ενός Τσάρου το τσεκούρι.
Όσο να βγή απ' τη γή κανείς Μανιάκης,
κανείς Σκεντέρμπεης από το μνημούρι,

κι απ' το χαμό κανένας Καραϊσκάκης.

Και κοιμισμένη στα όνειρά της βλέπει
μουρλή γλωσσοκοπάνα Πολιτεία

τον Περικλή. Μα ο Χασεκής τής πρέπει.**

αλλιώς:
Όλα στου αρχαίου το Μολώχ θυσία.***

Κωστής Παλαμάς, Σατιρικά γυμνάσματα (έκδ. Ιδεόγραμμα, Αθήνα 1998, σσ. 31, 51).

-----
* Και το motto σατιρικό στιχάκι εκ του ιδίου, νο β΄5 (ό.π., σ. 41).
** Η πρώτη κατακλείδα εκ του β΄4, (ό.π,, σ. 40).
*** Κι η εσχάτη εκ του β΄11, (ό.π,, σ. 47).