και Πενθεσίλειας

ΠΑΛΗ ΑΧΙΛΛΕΑ ΚΑΙ ΠΕΝΘΕΣΙΛΕΙΑΣ

Πρῶτα τῆς ἔβγηκε ἡ ψυχὴ κι ἐφανερώθη σῶμα.
Ὅμως τὸ πιὸ σημαντικό, τρεῖς κοῦπες ἀπὸ σμάλτο
ποὺ περιπλέχαν οὐρανοὺς μ’ ἑξήντα δυὸ καράβια,
ἀτόφιο φῶς τὶς γιόμιζε κι ἑφτὰ βουνὰ θρηνοῦσαν.
Αἷμα πιτσίλισε τὴ γῆ, τὰ πέλαγα καὶ τ’ ἄστρα,
ἐρωδιοὶ ἐρώταγαν ἐρωτικὲς κιθάρες,
τὰ χρώματα κι ἀρώματα μύρονταν στοὺς ροδῶνες.

(2021)

*

ΔΕΟΣ

Στοῦ καραβιοῦ τὴν κουπαστὴ ξάπλωσε ἡ κόρη νὰ λιαστεῖ
κι εἶχε τὸ Χάρο νὰ νοιαστεῖ ἀπ’ τὸ κορμί της μὴν πιαστεῖ.

Πίκρα τὴν πίκρα θάνατο ἔπινε στὸ κρασί του
νὰ λησμονεῖ τὴν ἔμορφη ποὺ ἔστεκε καρσί του.

Τρισέτρεμαν τὰ χείλη του, μὴν γίνουν ἀγωγιάτης
στὸν οὐρανὸ π’ ὡρίμασε ἀπὸ τὴν εὐωδιά της.

(2018)

Κυριάκος Χαραλαμπίδης, Η νύχτα των κήπων (έκδ. Ίκαρος 2022, σσ. 15, 20).