μυθολογία της συνείδησης

Η κοπέλα του

Κάθε βράδι αφήνει το κρεβάτι σιωπηλά
με τις νυχιές του έρωτα
σαν ριπές στο κορμί
εξετάζει διεισδυτικά
τα λόγια της μέρας φυλαγμένα στο ψυγείο

*

Ο Θησέας
μυθολογία της συνείδησης

Είναι αργά τώρα
κι ίσως γι' αυτό δε γίνεται να θυμηθώ·

στενά λαγούμια διαδέχονται ευθύγραμμες
στοές κι ατέλειωτους διαδρόμους
στροφές ανεξίτηλες
εκτυφλωτικά αδιέξοδα μες στο σκοτάδι
βαδίζω αδιάκοπα, ανεβοκατεβαίνω σκαλοπάτια
κυκλοφορώ αναπαράγοντας
τους ρυθμικούς κρότους των βημάτων μου

συνέχεια πίσω μου ακολουθεί, προπορεύεται
με συνοδεύει: παντού μαζί μου
μια πηχτή μυρουδιά
πως ήδη πέρασα από 'δώ
ξέρω το μέρος

Και κάπου στο ψυχρό ρίγος της αναδεύεται
μικρή η κάμπια μιας ανησυχίας
κάθε στιγμή μπορώντας να μεταμορφωθεί
στην πελώρια σκοτεινή πεταλούδα
που σκιάζει με τις φτερούγες της
τους παιδικούς κρυψώνες της ζωής μου

Μού είναι αδύνατο να θυμηθώ στα χέρια μου
πώς βρέθηκε και τούτο το κουβάρι
που ξετυλίγεται ατέλειωτο
μιά, δυό, αμέτρητες φορές
απ' όπου κι αν περάσω
ένα βήμα πάντα πιο μπροστά από μένα
παντού αφήνοντας την άκοπη συνέχεια
χωρίς ωστόσο να με οδηγεί
χωρίς καθόλου να μού δείχνει
εγώ τί γυρεύω εδώ
και τελικά πού βρίσκομαι

Γιώργος Χουλιάρας, Η άλλη γλώσσα (έκδ. Ύψιλον/Βιβλία, Αθήνα 1981, ποιήματα από την υποσυλλογή «Η άλλη γλώσσα», σσ. 65, 49-50).