ακούστηκε ένας ασήμαντος παφλασμός

ΤΟ ΠΑΛΑΤΙ ΤΗΣ ΚΙΡΚΗΣ

Γύρω απ' το συντριβάνι της που τρέχει
με τη φωνή ανθρώπου που πονεί
είναι λουλούδια που κανείς δεν έχει
ξαναδεί. Με μυρωδιά σιχαμερή
και πέταλα που στάζουν φαρμάκι.
Φυτρώνουν απ' τα μέλη των νεκρών.
Ποτέ να μην ξανάρθουμε εδώ.

Πάνθηρες λιάζονται στη βρύση.
Το δάσος σκοτεινιάζει πιο πέρα.M,br/> Στις σκάλες του κήπου στριφογυρίζει
αργά κι επίσημα. Και μάς κοιτούν
με μάτια ανθρώπων που είχαμε γνωρίσει.

T.S. Eliot

*

ΤΟΠΙΟ ΜΕ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΙΚΑΡΟΥ

Σύμφωνα με τον Μπρύγκελ
όταν ο Ίκαρος έπεσε
ήταν άνοιξη.

Ένας αγρότης
όργωνε το χωράφι του.
Το πανηγύρι

της φύσης μόλις
είχε αρχίσει
ολόλαμπρο κάτω

απ' τον πυρωμένο
ήλιο που έλιωσε
το κερί των φτερών.

Ανεπαίσθητα, λίγο
πιο πέρα απ' την ακτή
ακούστηκε ένας

ασήμαντος παφλασμός.
Αυτό ήταν
το τέλος του Ικάρου.

William Carlos Williams

Νάσος Βαγενἀς, Η πτώση του ιπταμένου (έκδ. Στιγμή, Αθήνα 1989, σσ. 25, 60).