γεννάει κανίβαλους η ομορφιά

Τότε, πώς λέει ο Πλάτων ότι ποίηση
Είν' ακριβώς η ανάβαση
Τού ανύπαρκτου στο υπαρκτό;
(Που πάει να πεί πως το υπαρκτό
Γυρνάει κι εκείνο μια χαρά σε ανύπαρκτο).*

Η ΟΜΟΡΦΙΑ

Γεννάει κανίβαλους η ομορφιά.

Κοιτάς ένα τοπίο ανέλπιστο
Τ' απέναντι κορίτσι όλο δροσιά
Την άσπιλη πανσέληνο μές στ' άσπρα της.

Και αφρίζοντας

Θες με τα νύχια σου να γδάρεις το τοπίο
Να κάνεις το κορίτσι μια μπουκιά
Να τραγανίσεις το φεγγάρι ακέραιο -

Να τρέξει
Αίμα στο δικό σου αίμα μέσα η ομορφιά.

Να τρέξει αίμα.

*

ΟΡΙΣΤΙΚΗ, ΧΡΟΝΟΥ ΑΟΡΙΣΤΟΥ

-Χτες το πρωί
Στις έντεκα
Σκοτώθηκε
Ο πιο καλός μου φίλος.

Πόσο αόριστος
Μπορεί να είναι πράγματι ο Αόριστος
Όταν με τόση ακρίβεια
Σφραγίζει οριστικά
Τα περασμένα;

Ερώτημα που άφησε αναπάντητο
Η ένοχη ασάφεια
Τού χρόνου.

Και μόνο η έγκλιση
Με παρρησία προσπαθεί
Να διαψεύσει
Οξύμωρα
Το ψεύδος;

-Χτες το πρωί
Σκοτώθηκε.

(Ούτε μια ελάχιστη
Ρωγμή αοριστίας,
Μια ενδεχόμενη
Ελπίδα ελπίδας.
Ούτε).

Με παρρησία σώζοντας
Τής γλώσσας την τιμή
Σε μιαν απάντηση.

Σταράτη.

Οριστική.

Αντώνης Φωστιέρης, Θάνατος ο Δεύτερος (έκδ. Καστανιώτης, Αθήνα 2020, σσ. 27, 42-43). -Το motto εκ του ποιήματος «Εκ του μη όντος» (ό.π., σ. 16). Motto όμως της συλλογής το εκ της Αποκαλύψεως του Ιωάννου (κ΄ 14): «Καὶ ὁ θάνατος καὶ ὁ ᾅδης ἐβλήθησαν εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρός· οὗτος ὁ θάνατος ὁ δεύτερός ἐστιν».