Τετάρτη 24 Αυγούστου 2005

κριτήριο είναι η συντροφιά....


Για δές:

(...) Ανάσκελα στο μαύρο σκοτάδι θυμάσαι (...)
και

(...) Η φωνή μόνη της είναι συντροφιά, όχι όμως αρκετή (...)


Γνωρίσαμε τόσα χρόνια επί της γής την συγκίνηση, να ραγίζει εις βάθος την καρδιά, να σπάει στα δύο το ρόδι, συντρίμμια να πέφτουν, να χύνουνται από δώ κι από κεί, το σώμα να χάνει κάτω απ’ τα πόδια το στήριγμα, να ίπταται, μάλλον να μένει μετέωρο, κρεμασμένο, να στροβιλίζεται σε κυκλοτερή σάμπως δερβίσικο χορό, στην δύνη τού απώτερου, απ’ όπου επιστρέφοντας συνθέτει τους όρους μιάς ειρήνης μοιραίας, μιάς ειρήνης νικίειου, σαν την από την άνοιξη του τέσσερα δύο και ένα προ Χριστού. Το ξέρω. Ούτε κι αυτή θα κρατήσει για πολύ. Ακόμη κι αν ορίσουμε να διαρκέσει για πενήντα τόσα χρόνια. Ακόμη κι αν ορίσουμε τις διαφορές που κάποτε-κάποτε θα παρουσιάζονται να λύνουμε με κοινές συζητήσεις και συμφωνίες ξυνές.


(...) Γιατί λίγο-λίγο, εκεί που κείτεται, ο καημός για συντροφιά ξαναγεννιέται (...)

(...) Πάντως μια κάποια διανοητική δραστηριότητα οσοδήποτε ισχνή είναι για την συντροφιά συμπλήρωμα αναγκαίο (...)

(...) Κριτήριο είναι η συντροφιά. Ποιό από τα δύο σκοτάδια είναι προτιμότερο για συντροφιά (...)

(...) Και το να κάνει κανείς σύγχυση κι αυτό συντροφιά είναι. ‘Ως ένα σημείο. Κάλλιο μια ελπίδα αγύρτισσα παρά τίποτα (...)


Μια συγκίνηση έστω ίχνη.
Τίποτα σημάδια απελπισίας.

Κάποιο αίσθημα χρεοκοπίας.
Χωρίς να βγεί από τον τύπο του.

Δύσκολο εγχείρημα.



(Από την ΠΡΩΤΗ ΣΥΝΘΗΚΗ ΕΙΡΗΝΗΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ , ίνα το μήλον της έριδος γίνει αρνάκι, όπως και πρώτα. Την ραχοκοκκαλιά απετέλεσαν επτά χωρία ανάκατα παρμένα από το κείμενο περί ΣΥΝΤΡΟΦΙΑΣ (1980) του ιρλανδού φάντη Σαμουήλου Beckett, (1906-1990), έκδ. Γαβριηλίδη 1995).


26 σχόλια:

ViSta είπε...

Μου έδωσες μια καλή ιδέα για το ποιο να είναι το επόμενο βιβλιο που θα διαβάσω. Σε ευχαριστώ.

Ανώνυμος είπε...

Ερεθιστική τα μάλα η σκέψη σου Θείο Τραγί.
"Κριτήριο η συντροφιά"
Για την ποιότητα της ύπαρξης, ή μήπως για ίδια την ύπαρξη;
Λες ο Θεός γι αυτή τη "συντροφιά", να εξακόντισε το Λόγο σε έκρηξη δημιουργίας;
Μυστήριο που παρεκλίναμε και καταλήγουμε πολλές φορές ως κάκτοι αγκαθωτοί.
Και με μπέρδευε πάντα η ετυμολογία αυτής της λέξης. Συν-τροφία. Να τρέφεσαι με την την ίδια τροφή; Να τρέφεται ο ένας απ τον άλλο ;
Και κείνη η τελετουργία των "αδελφοποιτών" με την συγκοινωνία των αιμάτων;
Άργησα και δεν μπορώ να συνεχίσω.
Είμαι βέβαιος πως οι πολύ ενδιαφέροντες συνομιλητές σου, εχουν πολλά να πούν.

Α, θυμήθηκα και κείνο της Σαπφούς:
ΔΕΔΥΚΕ ΜΕΝ Α ΣΕΛΑΝΑ ΚΑΙ ΠΛΗΙΑΔΕΣ
ΜΕΣΑΙ ΔΕ ΝΥΚΤΑΙ, ΠΑΡΑ Δ' ΕΡΧΕΤΑΙ ΩΡΑ
ΕΓΩ ΔΕ ΜΟΝΑ ΚΑΘΕΥΔΩ

fk

Γεώργιος Χοιροβοσκός είπε...

Συν - τρέφομαι

Ο άνθρωπος πρέπει να φάει για να ζήσει, πρέπει να βάλει τον κόσμο μέσα στο κορμί του και να τον μετασχηματίσει σε άνθρωπο, σε σάρκα και αίμα.Ο άνθρωπος είναι αυτό που τρώει,και ολόκληρος ο κόσμος παρουσιάζεται για τον άνθρωπο στην Βίβλο σαν ένα τραπέζι από συμπόσιο.

Είναι η εικόνα της ζωής στην πρωταρχή της,η εικόνα της ζωής στο τέλος της και στην πληρωσή της...ινα εσθίητε και πίνητε επί της Τραπέζης μου εν τη Βασιλεία μου.

Λάβετε φάγετε...πίετε εξ εμού πάντες..τον υπέρ της Συν- τροφίας υμών κλώμενον.

Λοιπόν εκείνο το τσιμπουσάκι στην ταβέρνα του Σαρδέλα στην Ερεσσό ήταν μπουκιά και συχώριο.

Εγώ το γνωστό καλοπερασάκι.

Ανώνυμος είπε...

ego kirie theio tragi eimai xaroumeni pou tha mpo sto panepistimio fetos. Mia mikri foititrioula mono tha eimai apo fetos kai edo tora kolisa. Ma pos kolane to rodi, ta mila tis eridas kai ta arnakia me tin eirini, tous kallitexnes kai ola auta. Entaxi den exo kako logo gia sas. Mallon mou aresete mporo na po. Alla oi lexeis sas... thelo na po, einai... to vrika ti thelo na po: Sa na paizete piano einai. Kai patate to pliktro tou milou kai to pliktro gia to arnaki kai ola mousikonontai kai xoreuoun. Mi gelasete. Exo anagki kati na agapiso. O filos mou me paratise gia mia poutana. Oloi ti xerame ti poutana itan i Maria stin taxi.

Ανώνυμος είπε...

Αμαν πια! νεορθοδοξοι, δεν αφηνετε τιποτα ορθιο, δεν εχετε ουτε ιερο ουτε οσιο. Αμαν

Ανώνυμος είπε...

Εεγω, θελω να πω μονο ποσο με συγκινησε η thalassa και θελω να της κλεισω το ματι, με αγωνιστικους χαιρετισμους, γειασου κοριτσακι. Εγω μαλλον για τει ηρακλειου κρητης με βλεπω. Μου αρεσει επισης καθε καλοπερασακιας και απο το κειμενο σου θειο ο στροβιλισμος. Ηταν και γαμω, λεμε...

Ανώνυμος είπε...

Και δεν σας αποκαλυπτω το ονομα μου γιατι σας φοβαμαι λιγο θειο τραγί.

το θείο τραγί είπε...

'Ελα, ντέ!

Σ' ευχαριστώ για την παρουσία σου, φίλε. Ωστόσο θα το βρούμε μπροστά μας αυτό. (Βρήκα κάτι σ' εσένα που με ζέστανε κάπως παράξενα).

Ανώνυμε νεαρέ, δεν καταλαβαίνω τί μπορεί να φοβάσαι από εμένα. Δεν είμαι δα και κάτι το ιδιαίτερο. Φανταζόμαστε ώρες ώρες πράματα τελείως εξωπραγματικά για τον άλλον, που μάς αγκυλώνουν σε μία κατάσταση, που κακό μάς κάνει. Λίγο θάρρος να έχουμε. Υπάρχουν κάποιες στιγμές στην ζωή μας που αυτό το θάρρος χρειάζεται. Γιατί είναι στιγμές και περνούν και χάνονται και πίσω δεν έρχονται πάλε.

Thalassa, είναι η δεύτερη (ίσως τρίτη;) νομίζω, φορά που μέ συντροφεύετε και μέ συγκινείτε συνάμα. Ολο εκπλήξεις μού είστε. Και στους δυό σας, εύχομαι καλήν πρόοδο στις σχολές σας και καλήν σταδιοδρομία μετέπειτα.

Αυτό για τους νεορθοδόξους τώρα, είναι κατηγορία; Να σού πώ, ανώνυμε, έχω την ίδια αγωνία με σένα.

Αγαπητέ μου, Γεώργιε, σ' ευχαριστώ για τις σκέψεις σου, ημών πάντοτε κλωμένων τη αιρέσει σου.

Βρίσκεις ερεθιστική την σκέψη μου, ανώνυμε fk, και παρασέρνεις τα παιδιά που μάς διαβάζουν. Αυτό βλέπω εγώ. Εσύ μπορεί να ταλανίζεσαι με το έτυμον, εγώ πάλι με το στομάχι μου, που μού τέλειωσαν τα nexium και διπλώνομαι δίχως να βρίσκω ανακούφιση. Α! τα μπλόγκια δεν είναι για μένα. Φεύ! Εγώ τώρα, στην ηλικία μου, για κανένα χαμομηλάκι μάλλον και να νοικιάζω θάλασσες να μου χτυπάνε στα πλήκτρα τί θέλω. Ετσι νομίζω.

Vista μου, καλό σου απόγιομα. Και χάρηκα πάλι.



(Α, ναί! Μή ξεχάσω. -Ανώνυμε fk, τί τό 'θελες τέτοια εποχή το εν λόγω σπάραγμα; Αυτό, τον Απρίλη διαβάζεται. Δείχνει καλύτερα τότε. Ο ίδιος εγώ διπλωμένος με τ' άστρα).

το θείο τραγί είπε...

Για μιάν στιγμή. - Ανώνυμε fk, δε νομίζω να μού στέλνεις και σύ τώρα ερωτικά στιχάκια. 'Ακου εκεί, μόνα καθεύδω!

Παπαρούνα είπε...

Κάτι τέτοια λέγονται και μετά μου θυμώνεις που σου μιλάω στον πληθυντικό...τσ τσ

το θείο τραγί είπε...

Αγαπητή μου, παπαρούνα, και σείς εδώ! Παρηγοριά ο λόγος σας. Είτε ενικός, είτε πληθυντικός.

Ανώνυμος είπε...

Από ανώνυμο fk
Προς άρση τυχον παρεξηγήσεων:
Η αλήθεια είναι, ότι δεν γνωρίζω καν τι είναι "νεορθόδοξοι". Αν εσείς Θείο Τραγί ή ο κύριος Χοιροβοσκός και οι άλλοι εκλεκτοί, εκφράζετε κάτι τέτοιο, τότε καλό μου φαίνεται. Η παρουσία σας και οι σκέψεις σας, το έχω ξαναγράψει, με γοητεύουν αφάνταστα και χαίρομαι που τύχη ευδαίμων με οδήγησε στον "κήπο" σας.
Οι στίχοι της μούσας σκοπό είχαν να δώσουν μια επιπλέον διάσταση στο θέμα της συντροφιάς και της έλλειψής της, που είναι το ίδιο βασανιστική ανεξαρτήτως εποχών, θερμοκρασιών ή καιρικών συνθηκών.

Το γεγονός ότι το εκλάβατε ως ερωτικό στίχο που απευθύνονταν σε σας (εκείνο το "κι εσύ" προδίδει ότι λαμβάνετε τέτοια) το βρίσκω εξαιρετικά αισιόδοξο για ένα γέρικο θείο τραγί όπως συστήνεστε.

Παρά την κόπωσή σας θέλω να ελπίζω και εύχομαι από καρδιάς, ότι και σεις όπως κι όλη η προαναφερθείσα συντροφιά, θα συνεχίζει για πολλά χρόνια να μας προσφέρει την ερεθιστική της σκέψη.

Με εκτίμηση
fk

Ανώνυμος είπε...

Po po! nees gnorimies vlepo. Sas euxaristo kai tous dio.

Alitheia kyrie theio tragi, tha me plironate kiolas?

Unknown είπε...

Σε ευχαριστώ τα μάλα τραγί για το κείμενο τούτο. Ελπίζω να τρυγώ συνεχώς και από εσένα λόγο.

Γιάννης

Παπαρούνα είπε...

Αν και είμαι λίγο προκατηλλειμένη με τον Beckett(έχω διαβάσει το θεατρικό του "Πρώτος Έρωτας" και δεν μου άρεσε πολύ), με γοήτευσαν τα αποσπάσματα που παρέθεσες.
Όσο για τη συντροφιά που αναφέρεται,είναι πολύ γλυκές αυτές οι σκέψεις: Γιατί λίγο-λίγο, εκεί που κείτεται, ο καημός για συντροφιά ξαναγεννιέται
ουπς!Ενικός! :ο
Να 'στε καλά

το θείο τραγί είπε...

Φίλε Γιάννη σε ευχαριστώ. Εχουμε βέβαια πολύ δουλειά ακόμη.

Αγαπητή μου παπαρούνα, θεωρώ ακριβώς τον Πρώτο 'Ερωτα ως εγχειρίδιο που μάς ξεναγεί σ' αυτήν τη συντροφιά. Εύχομαι να περπατήσετε ποτε και τα στενά σοκάκια της Judecca, να βγείτε πίσω στα παγκάκια εκείνα που κοιτούν την θάλασσα και να μελετήσετε τ' άστρα (που τού 'δειξε ο πατέρας του - από κάπου πρέπει να ξεκινήσει κανείς!).
Είναι αλήθεια τυχαίο ότι ξεκινά το κείμενο αυτό με τον ήρωα να περιεργάζεται τον τάφο του πατρός του;
Οτι, και σ' αυτό το κείμενο, ο έρωτας ξεκινά μετά από έναν θάνατο; Απ' αφορμή τον θάνατο;
Οτι γράφηκε αμέσως μετά τον πόλεμο; Τον κατεξοχήν θάνατο, δηλαδή.
Καλή είναι η έκδοση του κειμένου αυτού από τις εκδ. της 'Αγρας.
Ομως, νομίζω, πως βρίσκω τί θέλετε να πείτε: -Πώς κατάφερα και βρήκα στον Μπέκετ λιγούλι δροσιά! (Ερμηνεύω σωστά την προκατάληψη;) Το ίδιο πάνω κάτω μού χτύπαγε και ένας φίλος γερός (πολύ γερός) που έκανα τα τελευταία χρόνια (μετά τον θάνατο του δικού μου πατρός). Ιδού, λοιπόν, που την βρήκα και την άκουσα και την απόλαυσα. Και σάς την παραδίδω. ('Οχι πως δεν αισθάνομαι και την ενοχή!).

(Περιττό να αναφέρω ότι πρέπει τώρα να με ξεναγήσετε και στο :ο).

Thalassa μου σκοτεινή, είναι δυνατόν να καθίσει κάποιος να πληκτρολογήσει για μένα και να μην πληρώσω για την προσφερομένη υπηρεσία; (Τί έγινε, τα βρήκατε με τον νεαρούλη; 'Εχετε προς τούτο και τις ευχές μου).

Τέλος ανώνυμε fk, για το εν λόγω σπάραγμα από την ποιήτρια της Λέσβου, έχει καταδειχτεί ότι η αστρική περιγραφή αφορά την άνοιξη (-να αναφέρω τώρα την παραπομπή; Δεν βρίσκεται σε κείμενο αστροφυσικού-)... Το ερωτικό υπονοούμενο στο κοιμάμαι μονάχη που τόσο δυνατά ετύλιξε σε δυό λέξεις η ποιήτρια, φυσικά και αφορά την αιωνιότητα της μοναξιάς που δυναμώνει το αίτημα για συντροφιά.

Η Νεορθοδοξία, φαντάζομαι, είναι μία ακόμη ταμπέλα που επινοήθηκε από τους ελαφρούς για να παρακάμψη το αίτημα της ψυχής για αυθεντικότητα. Την οποία, επιμένω, θα βρούμε μόνον στις πέτρες. Τα καυτά τού θέρους λιθάρια. (Κι όσο για μένα δεν ξέρω αν είμαι κάν ορθόδοξος).

Σας ευχαριστώ. 'Ολους. (Αν και αισθάνομαι όλο και περισσότερο την έλλειψη).

Παπαρούνα είπε...

Θα έπρεπε να ντρέπεστε!Αύριο έχω ταξίδι,και σεις με παρακινήσατε να ξαναδιαβάσω απνευστί το βιβλιαράκι-ναι,από την Άγρα που στις πίσω σελίδες έχει την φωτογραφία του πατέρα του...:)
Όταν ανοίγεις ένα τέτοιο βιβλίο στα 17 σου, ψάχνοντας να βρεις άλλοθι για το δικό σου πρώτο έρωτα, νομίζω δεν θα καταλάβεις και πολλά. Σ'ευχαριστώ που μου το θύμισες.

Το :0 είναι μια φατσούλα με στόμα ανοιχτό...μτφ.έκπληκτος...

Ανώνυμος είπε...

Oooo, egrapse piima gia mena! Eimai erotevmeni. Sas leo pos me agapai!!! filia filia filia ston kirio mou.

το θείο τραγί είπε...

Αγαπητή μου παπαρούνα, μην την ακούτε. Στον λόγο της ανδρικής μου τιμής βεβαιώ πως δεν έχω καμμία απολύτως σχέση με αυτό το παιδάριο που αλωνίζει από post σε post και διαλαλεί και γώ δεν ξέρω τί.

Περιττό βέβαια να σημειώσω εδώ πως συμπάσχω μάλλον με την δική σας αγωνία και νοιώθω πραγματικά μικρός, ελάχιστος απέναντί σας (μετά κι απ' αυτά).

Είναι απορίας άξιον πώς μπορεί κανείς να εκμεταλλευτεί ακόμη και μιά μόνον λέξη...

Απαντώντας στην μαρτυρία σας, να πώ, πως ναί: το τομίδιον έχει και φωτογραφίες. Το θυμάμαι. Γι αυτό και το προύτεινα.

Μα αλήθεια, τα δεκαεφτάοχρονα, πόσο σίγουροι μπορούμε να είμαστε πως, γνωρίζουν τί είναι ο έρωτας και η δυνατή του κάψα; Θυμήθηκα κοντά σας την ζωηρή έκφραση ενός συνομήλικού σας, που άλλοτε διαλαλούσε: ο έρωτας πρέπει να ξαναεφευρεθεί.
Ειλικρινά δικό σας το και θείον τραγί.


(Την ντροπή ένοιωσα ήδη σε ανύποπτο για σας χρόνο, πράγμα που και εξεδήλωσα σε κανα-δυό σημεία ρητώς).

Ανώνυμος είπε...

Τη χούφτωσες; Χουφτωστη χουφτωστη Γερομπισμπίκη...

Σα δε ντρεπεσαι λεω εγω.

κοριτσι μου μακρια απο τετοιους ανθρωπους. Αυτοι δεν εχουν ουτε ιερο ουτε οσιο

Ανώνυμος είπε...

Εχει δικιο ο μπαρμπα γιωργος, αν και δεν τα είπε ολα αυτος

Μακρια απο τετοια κουμασια Ακου σε με

το θείο τραγί είπε...

Πάω πάσο. Αναρωτιέμαι τελικά, τί θα μάς κρατήσει περισσότερο (και πότε) συντροφιά, αν όχι ένα παιδί.

το θείο τραγί είπε...

Και το λέω, σε συνδυασμό πάντα με τα κόκκινα γράμματα όπου και καταλήγει ο γράφων στο προτεινόμενο στην κορυφή -του παρόντος- link. Για να μήν ξεχνιόμαστε.

Ανώνυμος είπε...

Kyrie theio tragi, kalimera sas. Xa! Ti simainei omos to ημων κλoμενων τη αιρεσει σου? Einai ligo akatalavistiko de nomizete?

το θείο τραγί είπε...

Το ποιό;

'Ααα.



"Κόβω τις φλέβες μου για σένα".

Κυριολεκτικά, thalassa, σημαίνει,
Κόβω τις φλέβες μου για σένα.

Μεταφορικά, ό,τι ο καθένας καταλαβαίνει.

Ανώνυμος είπε...

Xmmm. Kalitera na mi rotousa...