Καταχωρώ εδώ, με την ευκαιρία των 60 χρόνων του πυρηνικού ολοκαυτώματος, δυο φωτογραφίες που μού 'στειλε από την χώρα του ανατέλλοντος ηλίου η Deirdre (των θλίψεων;), με την όψη των ορυζώνων...
Παράλληλα ξεφυλλίζω, ακόμη, το Κ της Καθημερινής της προηγούμενης Κυριακής με το αφιέρωμα στη σύγχρονη Ιαπωνία. Επιμελήθηκε την έκδοση η καλή φίλη, η Ανδρονίκη Χριστοδούλου. Την Νίκη εγνώρισα προ δεκαετίας σχεδόν. Εντύπωσε μού 'κανε η κοφτερή της ματιά και η θεία σιωπή της. Δουλειά της για τ' Αναστενάρια εθαύμασα τότε. Σήμερα αυτή ανά χείρας, με τις προσωπικές μαρτυρίες των επιζώντων του ολοκαυτώματος...
Σάββατο 6 Αυγούστου 2005
Japanία μεριά...
2 σχόλια:
Θυμάμαι τα "Όνειρα" του Κουροσάβα, τον πανικό των ανθρώπων και τη μετάνοια στην ιστορία για τον πυρηνικό όλεθρο...
Στο μεταξύ τα θύματα έχουν φτάσει,λέει, τα 242.437...
ΥΓ: Προς τι το κόκκινο μελάνι, φίλτατε;
Ναί! τα 'Ονειρα. Τα θεϊκά εκείνα όνειρα. Kι απ' ανάμεσα το... χωράφι με τα κοράκια του Van Gogh...
Υ.Γ. Γιά τις εντυπώσεις, φαντάζομαι...
Δημοσίευση σχολίου