επόμενον είναι ο αποχαιρετισμός

To ΚΑΡΑΒaΚΙ

'Ενας μικρούλης έρριξε στην άκρη του γιαλού το όμορφο καραβάκι του. Δεν πρόσεξε, όμως, κι έτσι το καραβάκι απομακρύνθηκε, χωρίς να προλάβει να το πιάσει.

Τότε ο πατέρας του πήρε πέτρες και τις πετούσε μπροστά από το καραβάκι. Ο μικρός στην αρχή δεν κατάλαβε κι απόρησε γι' αυτό το πετροβόλημα. Αλλά δεν άργησε να εννοήση.

Οι πέτρες έπεφταν πέρα από το καραβάκι, χωρίς να το χτυπούν. Και με τα κυματάκια, που προκαλούσαν, το έφεραν σιγά-σιγά πίσω στην ακρογιαλιά. Κι έτσι ο μικρός με μεγάλη χαρά το πήρε πάλι στην αγκαλιά του.

Πολλές από τις θλίψεις που μάς βρίσκουν μοιάζουν μ' αυτό το πετροβόλημα. Είναι οι πέτρες που ρίχνει ο Θεός, σαν απομακρυνθούμε από κοντά του [:περίεργο, το έχει με μικρό ταυ], για να γυρίσουμε σ' Αυτόν.

Το βρήκα ανύποπτος σε κάποιο χριστιανικό ημερολόγιο τσέπης. Του έδωσα ιδιαίτερη προσοχή τούτες τις μέρες μές στη θλίψη μου. την πολλή μου θλίψη. Δεν ξέρω άν κατάφερε να απαλύνει τον πόνο μου. 'Ω! αν ήμουν τουλάχιστον εραστής του!