Πρέπει να βρούμε κάτι για να πούμε στον σύντροφό μας – να ανταλλάξουμε κάποιες σκέψεις γύρω από τις οποίες εγκαθιδρύεται η κοινωνικότητα.
Η κοινωνικότητα μέσα στον κόσμο είναι επικοινωνία ή μετάληψη.
'Οταν τσακωνόμαστε, διαπιστώνουμε ότι δεν έχουμε τίποτα κοινό. Η επαφή πραγματοποιείται μόνο με την μετοχή σε κάτι κοινό, σε μιάν ιδέα, σε ένα ενδιαφέρον, σε ένα έργο, σε ένα δείπνο, στον «τρίτο άνθρωπο». Τα πρόσωπα δεν ίστανται απλώς το ένα ενώπιον του άλλου, είναι μαζί γύρω από κάτι.
Εμμ. Λεβινάς, Από την ύπαρξη στο υπάρχον, (μτφρ. Κ. Παπαγιώργη, εκδ. 'Ινδικτος 1996, σ.42).
*
Συχνά-πυκνά αναλογίζουμαι το δέκατο έβδομο κεφάλαιο του κατά Ματθαίον. Το δέκατο έβδομο αυτό κεφάλαιο είναι σίγουρα κάτι. 'Οσοι εκκλησιάζονται συχνά θά 'χουν την ευκαιρία να τό ακούσουν αύριο, το πρωΐ, από τα χείλη του ιερέως στις κατά τόπους συνάξεις. Πρόκειται για το ευαγγελικό χωρίο που περιγράφει την μεταμόρφωση του Σωτήρος Χριστού, την φανέρωση της δόξας του και την μετοχή τριών του μαθητών σ' αυτήν. Τήν γεύονται έκτοτε και οι θεούμενοι, όπως και πρώτα οι βλέποντες. Το κείμενο χαρακτηρίζεται από έντονη κατασκηνωτική διάθεση, καληώρα σαν και αυτήν που εκδηλώνουμε όλοι μας τέτοια εποχή στα μέρη μας. Μεταξύ άλλων διαβάζω:
αναφέρει [=ανεβάζει] αυτούς [ο Ιησούς] εις όρος υψηλόν κατ' ιδίαν […] καλόν είναι ημάς ώδε είναι […] ποιήσωμεν ώδε τρεις σκηνάς [είπε ο Πέτρος] (κατά Ματθαίον, κεφ. ιζ').
3 σχόλια:
ποιήσωμεν ώδε τρεις σκηνάς [είπε ο Πέτρος]
Ο Πέτρος ήταν μεγάλος αισθηματίας και εκφραζότανε με παιδικό αυθορμητισμό !Tη μια βούλιαζε την άλλη καύγαδιζε, βέβαιος ών πρόδιδε και μετά έκλαιγε βλέποντας πόσο λίγος "ήτανε" αλλά δεν απελπιζότανε!
Για τον λόγο αυτό έγινε και η "Πέτρα" της εκκλησίας. Μετεμορφώθη.
Χρόνια μας πολλά!
Χρόνια μας πολλά;
Αναλογιζόμενος πως τον χαρακτήρα μου δεν έκρυψα, υπενθυμίζω την δική του κατόπιν μαρτυρία για ό,τι έλαβε χώρα επάνω σε αυτό το βουνό. Τα καταγράφει λίγο πριν από το μαρτυρικό του τέλος, στην δεύτερή του Επιστολή -περιέχεται στον κανόνα της Καινής Διαθήκης (Β' Πέτρου, α' 3-21).
Θα μπορούσαμε, λοιπόν, να αγαπηθούμε;
Εννοώ, να αγαπηθούμε με τον τρόπο που αγαπήθηκε με τον Παύλο και τούς έβαλε τους δυό η εκκλησία να κάνουν αγάπη και τούς εικονίζει μαζί, να φιλιούνται οι δυό τους και τούς γιορτάζει κιόλας την ίδια ημέρα!
Αναγνώστης εγώ, με τις δροσιές και μένω εδώ - ή γύρω από εδώ. Σ' αυτά και μ' αυτά.
Από έρωτα.
βρηκα αυτο το αποσπασμα που μαλλον θα σου αρεσει, απο μια διαλεξη στη Γενναδειο:
"Slobodan Ćurčić, Princeton University
Η αντίληψη της χωρίς όρια φύσης του μη ορατού Θεού, που κυριαρχούσε στην παράδοση της Παλαιάς Διαθήκης, αντικαταστάθηκε στην Καινή Διαθήκη από την έννοια της Ενσάρκωσης, έννοια που καθιστούσε το Θεό, εν μέρει, προσιτό στους ανθρώπους διαμέσου του προσώπου του Ιησού Χριστού. Η βυζαντινή τέχνη, βασιζόμενη στην παράδοση αυτή και στη θεολογική της επεξεργασία, δημιούργησε την επαναστατική
έννοια των ιερών εικόνων, η εκδήλωση ευλάβειας προς τις οποίες κάνει δυνατή την πνευματική προσέγγιση της σφαίρας του επουράνιου κόσμου. Μεταξύ των μέσων με τα οποία το “Θείο” καθίστατο προσιτό στους πιστούς, οι αναπαραστάσεις του “Θείου Φωτός” ήταν πολύ σημαντικές.
Η σπουδαιότητα του Θείου Φωτός σε συνάρτηση με το Χριστό έγινε θέμα
πρωταρχικής σημασίας στο έργο των πρώιμων θεολόγων. Σύμφωνα με τον Καππαδόκη Πατέρα της Εκκλησίας Γρηγόριο Ναζιανζηνό (4ος αι.), το φως που φώτισε τον Ιησού στο Όρος Θαβώρ αποτέλεσε μία από τις ορατές εκφάνσεις του Θείου. Ο βυζαντινός
καλλιτέχνης που φιλοτέχνησε το περίφημο ψηφιδωτό στην αψίδα του ιερού της βασιλικής στη Μονή της Αγίας Αικατερίνης του Όρους Σινά τον 6ο αιώνα, θα πρέπει να βασίστηκε σε μια τέτοια θεολογική φόρμουλα, ώστε να δημιουργήσει μία από τις παλαιότερες γνωστές εικονογραφικές αποδόσεις του γεγονότος στο Όρος Θαβώρ."
Εδώ όλο το κείμενο (5 σελιδιτσες).
Ξερεις μου κινησε το ενδιαφερον με τα κειμενακια που εβαλες την ετικετα άτακτα. Μα ειναι Ατακτα αυτα που γραφεις ατακτα;
Δημοσίευση σχολίου