Αποστροφή Σχήμα λόγου κατά το οποίο κάποιος που μιλεί διακόπτει το λόγο του και απευθύνεται σε πρόσωπο ή πρόσωπα παρόντα ή απόντα, σε θεϊκές δυνάμεις, ή ακόμη στο γύρω του φυσικό περιβάλλον. Η αποστροφή εκφράζει ζωηρή συγκίνηση και έντονο πάθος. Στην αρχαία ελληνική λογοτεχνία η αποστροφή είναι πολύ συχνή ιδιαίτερα στην επική και δραματική ποίηση. ... Στην δημοτική μας ποίηση υπάρχουν επίσης συγκινητικές αποστροφές, όπως εκείνη του Αθανάσιου Διάκου λίγο πριν από το μαρτυρικό του θάνατο: "Για ιδές καιρό που διάλεξε ο χάρος να με πάρει, / τώρα π' ανθίζουν τα κλαδιά και βγάν' η γης χορτάρι". κλπ.
(Από το: Μαρκαντωνάτου, Βασικό λεξικό λογοτεχνικών όρων)
αμφισημία: με τον όρο αμφισημία ή αμφιλογία χαρακτηρίζουμε το φυσικό φαινόμενο κατά το οποίο μια λέξη ή και μια ολόκληρη φράση χρησιμοποιείται με τέτοιο τρόπο ώστε ν'αποκτά μια διφορούμενη σημασία και,τελικά,να γίνεται κατανοητή με δύο διαφορετικούς τρόπους.Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της αμφισημίας είναι ότι και οι δύο τρόποι ανάγνωσης και κατανόησης θεωρούνται νοηματικά έγκυροι και αποδεκτοί. Το στοιχείο που παρουσιάζει ξεχωριστό ενδιαφέρον στην περίπτωση της αμφισημίας είναι ότι οι διάφορες σημασίες μιας αμφίσημης λέξης ή φράσης δε διαθέτουν κάποιο κοινό νοηματικό πυρήνα και ανάμεσά τους δεν υπάρχει κανενός είδους σχέση.Για το λόγο αυτό,είναι αδύνατον να εξηγήσει κανείς τη μια σημασία με τη βοήθεια της άλλης ή να θεωρήσει ότι και οι δύο προκύπτουν από κάποια αρχική θεμελιώδη έννοια.Δεν πρόκειται δηλαδή για κάποιο είδος συνωνυμίας.Συνεπώς,αν μια αμφίσημη έκφραση έχει δύο σημασίες,η χρήση της με την πρώτη ή τη δεύτερη αντιστοιχεί σε δύο εντελώς ξεχωριστές επιλογές,σαν να επρόκειτο για δυο διαφορετικές εκφράσεις.[...] Όταν χρησιμοποιείται ηθελημένα και πετύχει το στόχο της,τότε είναι αδιαμφισβήτητο προτέρημα.[...] Ειδικά στη λογοτεχνία,το γεγονός ότι μια λέξη ή μια φράση μπορεί να αναπαριστά την ίδια στιγμή και σε απόλυτη ισοδυναμία δύο τουλάχιστον διαφορετικά πράγματα είναι από τα πλέον σημαντικά και θετικά στοιχεία[...] Ένας Άγγλος κριτικός,ο William Empson,ο οποίος ασχολήθηκε ιδιαίτερα με το ζήτημα της αμφισημίας,την όρισε ως εξής:"κάθε λεκτική απόχρωση,όσο λεπτή κι αν είναι,η οποία δίνει το έναυσμα για εναλλακτικές αντιδράσεις στο ίδιο απόσπασμα".
9 σχόλια:
είδατε λοιπόν? πάντα τα αισθήματα αντιδρούν,τουλάχιστον πρώτα...και κατόπιν τα ένστικτα...
καλημέρα
Με την ευκαιρία:
Αποστροφή
Σχήμα λόγου κατά το οποίο κάποιος που μιλεί διακόπτει το λόγο του και απευθύνεται σε πρόσωπο ή πρόσωπα παρόντα ή απόντα, σε θεϊκές δυνάμεις, ή ακόμη στο γύρω του φυσικό περιβάλλον. Η αποστροφή εκφράζει ζωηρή συγκίνηση και έντονο πάθος.
Στην αρχαία ελληνική λογοτεχνία η αποστροφή είναι πολύ συχνή ιδιαίτερα στην επική και δραματική ποίηση.
...
Στην δημοτική μας ποίηση υπάρχουν επίσης συγκινητικές αποστροφές, όπως εκείνη του Αθανάσιου Διάκου λίγο πριν από το μαρτυρικό του θάνατο: "Για ιδές καιρό που διάλεξε ο χάρος να με πάρει, / τώρα π' ανθίζουν τα κλαδιά και βγάν' η γης χορτάρι". κλπ.
(Από το: Μαρκαντωνάτου, Βασικό λεξικό λογοτεχνικών όρων)
αμφισημία: με τον όρο αμφισημία ή αμφιλογία χαρακτηρίζουμε το φυσικό φαινόμενο κατά το οποίο μια λέξη ή και μια ολόκληρη φράση χρησιμοποιείται με τέτοιο τρόπο ώστε ν'αποκτά μια διφορούμενη σημασία και,τελικά,να γίνεται κατανοητή με δύο διαφορετικούς τρόπους.Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της αμφισημίας είναι ότι και οι δύο τρόποι ανάγνωσης και κατανόησης θεωρούνται νοηματικά έγκυροι και αποδεκτοί.
Το στοιχείο που παρουσιάζει ξεχωριστό ενδιαφέρον στην περίπτωση της αμφισημίας είναι ότι οι διάφορες σημασίες μιας αμφίσημης λέξης ή φράσης δε διαθέτουν κάποιο κοινό νοηματικό πυρήνα και ανάμεσά τους δεν υπάρχει κανενός είδους σχέση.Για το λόγο αυτό,είναι αδύνατον να εξηγήσει κανείς τη μια σημασία με τη βοήθεια της άλλης ή να θεωρήσει ότι και οι δύο προκύπτουν από κάποια αρχική θεμελιώδη έννοια.Δεν πρόκειται δηλαδή για κάποιο είδος συνωνυμίας.Συνεπώς,αν μια αμφίσημη έκφραση έχει δύο σημασίες,η χρήση της με την πρώτη ή τη δεύτερη αντιστοιχεί σε δύο εντελώς ξεχωριστές επιλογές,σαν να επρόκειτο για δυο διαφορετικές εκφράσεις.[...]
Όταν χρησιμοποιείται ηθελημένα και πετύχει το στόχο της,τότε είναι αδιαμφισβήτητο προτέρημα.[...]
Ειδικά στη λογοτεχνία,το γεγονός ότι μια λέξη ή μια φράση μπορεί να αναπαριστά την ίδια στιγμή και σε απόλυτη ισοδυναμία δύο τουλάχιστον διαφορετικά πράγματα είναι από τα πλέον σημαντικά και θετικά στοιχεία[...]
Ένας Άγγλος κριτικός,ο William Empson,ο οποίος ασχολήθηκε ιδιαίτερα με το ζήτημα της αμφισημίας,την όρισε ως εξής:"κάθε λεκτική απόχρωση,όσο λεπτή κι αν είναι,η οποία δίνει το έναυσμα για εναλλακτικές αντιδράσεις στο ίδιο απόσπασμα".
Εδώ θα χρειαζόταν ίσως να επαναληφθεί το motto του blog:
"Πάρε με αγκαλιά και συλλάβισέ με. Αδύνατο είμαι εξ' άλλου"
Ο ίδιος
ναι,
ή μήπως...
"seigneur,donnez-moi la paix des etables"
'Εναν οίστρο σάς τον αναγνωρίζω, αγαπητή μου. Τίποτα δεν αφήνετε να πέσει χάμω.
Καλησπέρα σας.
σας ευχαριστώ πολύ,
όμως... είστε πάντα τόσο φειδωλός στις φιλοφρονήσεις?
έναν οίστρο μόνο? βάλτε κάτι παραπάνω...
αστειεύομαι.
μη με παρεξηγήσετε, αλλά αυτό,δηλαδή το ότι "δεν αφήνω τίποτα να πέσει χάμω"...οίστρος λέγεται?
"Οίστρος" λέγεται η μανία με την οποία "δεν αφήνετε τίποτα να πέσει χάμω".
Φιλώ σας
και δεν εχθρεύομαι.
Δημοσίευση σχολίου