[πορφύραν και βύσσον...]

.....πορφύραν και βύσσον εν εμοί διψοστολίζεται η προφήτις
.....ως το ποθεινόν αυτής αστροφίλημα μ’ απολυτρώνει σε σταυροδρόμι ασέληνον

.....άφησα στους ψυχοπλάνους τις γνώσεις και εγυμνώθην αυτών τα ιμάτια
.....ύστερα στον γυρισμό το φανέρωμα της τελετής επί τα ίχνη της εκδημίας
.....ιδού καρδία φλεγομένη και αντιρροπούσα εν τω μέσω του ποταμού όταν οι αλάστορες των καταλυμένων οίκων ορίζουν όχθες μαύρες
.....από τα δεσμά των ανέμων γλυκεία μ’ αγγίζεις και η έλευσίς σου νόστος και αντίδωρον της ευδοκίας
.....ότι συνάπτεις την απωσθείσαν λαχτάρα με την ουράνια δίψα
.....ο δράκων περιβεβλημένος άλικα οθόνια έχει σκλαβώσει τις ανυφάντρες έτσι παγιδεύονται τα κοιτάγματα
.....όμως από τότε που μού χάρισες την ευωδία των κρίνων σ’ αντικρύζω αιμάσσων
.....ο ιλασμός μαχαίρι αμφίστομο και το κρατώ από την κόψι

Β.Ν. Μπόνος, από την συλλογή η ερωδύφις (στον συγκεντρωτικό τόμο αυτόμελα, σσ. 163-164).