(β) Η ελευθερία αναδεικνύεται σε οντολογικό θεμέλιο της πραγματικότητας και εκτοπίζει την ανάγκη από τη μεταφυσική της πρωτοκαθεδρία. Ο Θεός δημιουργεί εκ του μηδενός από αγάπη και με ελευθερία· η δημιουργία είναι καρπός της “βουλήσεως” του Θεού κι όχι της “φύσεώς” Του· καμιά “φύση” δεν ανάγκασε τον Θεό να δημιουργήσει, αλλά η ελεύθερη “βούλησή” Του τον ώθησε στην αγαπητική πρωτοβουλία της ποίησης νέων όντων· συνεπώς ο Θεός ούτε αναγκάζεται ούτε αναγκάζει, μόνο ελεύθερα ενεργεί δίνοντας στον άνθρωπο ένα και μοναδικό μέτρο για να μετρήσει την οντότητά του· κι αυτό το μέτρο λέγεται ελευθερία. Το ζωτικό αίτημα της κλασικής αρχαιότητας για ελευθερία ικανοποιείται από την εκκλησιαστική παράδοση χάρη στη διαμεσολάβηση της πατερικής θεολογίας.
Μάριος Μπέγζος, Το μέλλον του παρελθόντος (Αρμός 1993, σσ. 42-43. Πρβλ. σ. 115). Εδώ μία, η δεύτερη κατά τον συγγραφέα, επίπτωση της πατερικής προσωποκρατίας έναντι της ουσιοκρατικής μεταφυσικής του αρχαιοελληνισμού.
5 σχόλια:
"δεν ελπίζω τίποτα
δε φοβάμαι τίποτα
είμαι λέφτερος"
με αναγκάζετε στα εισαγωγικά ή δεν είμαι σίγουρη
Ας τό 'λεγε ο λεγάμενος και σε έναν άνθρωπο του πρώτου μετά Χριστόν αιώνα να δούμε τί συννενόηση θα λάβαινε.
για τη συνεννόηση θα γινόταν,λέτε,ο καυγάς?
πείτε μου ότι είστε καλά,λείψατε μέρες...
Μην αψηφάτε την άνοιξη...
αλίμονο,αρρώστησα...
Δημοσίευση σχολίου