"Αύται δ' ότε έφθανον εις τον ναόν της Αθηνάς εν τη ακροπόλει, ήνοιξεν εις αυτάς τας θύρας η καλλιπάρηος Θεανώ, η κόρη του Κισσέως, η σύζυγος του ιπποδαμαστού Αντήνορος· διότι ταύτην οι Τρώες έβαλαν ιέρειαν της Αθηνάς. εκείναι δε με θρηνώδη κραυγήν όλαι εσήκωσαν τας χείρας προς την Αθηνάν. εκείνη δε η καλλιπάρηος Θεανώ, λαβούσα τον πέπλον έθηκεν επί των γονάτων της καλλικόμου Αθηνάς, προσευχομένη δ' ηύχετο εις την κόρην του μεγάλου Διός: (Ζ 297-304)
-Σεβαστή Αθηνά, η φυλάττουσα τας πόλεις, ευγενεστάτη μεταξύ των θεαινών, θραύσον λοιπόν το δόρυ του Διομήδους, και δώσε και ο ίδιος να πέση πρηνής έμπροσθεν των Σκαιών πυλών, ίνα αμέσως σού θυσιάσωμεν εν τω ναώ δώδεκα βούς λαμπράς αδαμάστους, αν ίσως ελεήσης την πόλιν και τας συζύγους των Τρώων και τανήλικα παιδιά." (Ζ 305-310)
[η προσευχή στο πρωτότυπο:]
πότνι' Αθηναίη, ρυσίπτολι δία θεάων,
άξον δη έγχος Διομήδεος, ηδέ και αυτόν
πρηνέα δος πεσέειν Σκαιών προπάροιθε πυλάων,
όφρα τοι αυτίκα δυοκαίδεκα βους ενί νηώ
ήνις ηκέστας ιερεύσομεν, αι κ' ελεήσης
άστυ τε και Τρώων αλόχους και νήπια τέκνα. (Ζ 305-310)
ρυσίπτολις = η τας πόλεις ρυομένη τ.ε. σώζουσα, φυλάττουσα
ήνις αντί ήνιας = λαμπράς
ήκεστος ηκέστη = ακέντητος, αδάμαστος. Αμφότερα σημαίνουσι την μη υποβληθείσαν έτι εις εργασίαν και ζυγόν, ότε ην άχρηστος προς θυσίαν (ενν. η βούς).
ιερεύσομεν = θύσειν
(απόδοση υπό Α.Ξ. Καραπαναγιώτου (1893), έκδοση βασισμένη στην Ιλιάδα του J. La Roche.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου