TΗ νύχτα του Πάσχα, στον όρθρο της Ανάστασης, μοιάζει να λειτουργεί οργανικά κάποιος απωθημένος και μυστικός λώρος ζωής που δένει τους ανθρώπους, εδώ στον δικό μας τόπο, με την πίστη. Μιλώ για τους θρησκευτικά αδιάφορους ή τους "άθεους" ιδεολογικά ανθρώπους, που συνάζονται στον περίβολο της εκκλησιάς με μια αναμμένη λαμπάδα στο χέρι, με το απροσδιόριστο εκείνο σκίρτημα της καρδιάς, όταν η ζωή σε παρασέρνει δίχως να μπορεί να αντισταθεί η διάνοια.
Είναι πολύ δύσκολο να μείνεις για λόγους "πεποιθήσεων" έξω από την αναστάσιμη χαρά που μοιράζεται αφειδώλευτα σε όλους, δίχως εξαιρέσεις και επιλογές. Είναι πολύ δύσκολο να αρνηθείς μιαν άλλη κατάσταση ζωής, τόσο αλλιώτικη από την καθημερινή μιζέρια, που ανασταίνεται ξαφνικά, για κάποιες ελάχιστες στιγμές, μέσα στην αναστάσιμη νύχτα.
Μα δεν είναι παρά ένας εφήμερος συναισθηματισμός, θα πουν μερικοί, τίποτα περισσότερο από μια ρομαντική συγκίνηση. Δεν αρνούμαι την αντίρρηση, αλλά δεν μπορώ να αρνηθώ και κάτι που πάει πιο πέρα από την αντίρρηση: ότι στον δικό μας εδώ τόπο οι άνθρωποι δένονται με το εκκλησιαστικό σώμα της πίστης όχι για λόγους θεωρητικών πεποιθήσεων ή ιδεολογικών επιλογών. Δένονται σωματικά, όπως το παιδί με τη μάνα. 'Οσες αλήθειες μεταβιβάζει αυτός ο δεσμός είναι πράξη ζωής και αμεσότητα σχέσης: το κερί και το σταυροκόπημα και το άρωμα του λιβανιού στον αέρα και οι καμπάνες της χαράς και το 'Χριστός Ανέστη', που το ψιθυρίζουν ανεπίγνωστα μέσα στο σκοτάδι τόσα βέβηλα χείλη. Οι ορθόδοξοι προσευχόμαστε με τις αισθήσεις μας, όχι με νοητικά ιδεολογήματα. Γι' αυτό και η σύναξη στην εκκλησία είναι πάντοτε γιορτή και πανηγύρι μυστικής βεβαιότητας για τη ζωή που νικάει το θάνατο.
Δια χειρός Χρ. Γιανν. (δημοσιεύτηκε στη: Ρουμελιώτικη Εστία (αριθμ. φυλλ. 74, Μάρτιος-Απρίλιος 2007) με τίτλο: Τρυφή των πάντων).
Χαρισμένο σε κείνους που διακρίνουν το ζητούμενο αλλά και σ' όλους όσους επιμένουν στην λειτουργική πράξη της εκκλησίας.
6 σχόλια:
Χριστός Ανέστη!
"Χαρισμένο σε κείνους που διακρίνουν το ζητούμενο αλλά και σ' όλους όσους επιμένουν στην λειτουργική πράξη της εκκλησίας. "
Μήπως θα μπορούσατε να μου διευκρινήσετε τα εκατέρωθεν μέρη του "...αλλά και...";
Αληθώς!
Τί βάλατε κατά νού; Εμένα με συγκινεί η λειτουργική πράξη της εκκλησίας. Εύχομαι και σάς. Αν αυτό συμβεί ή συμβαίνει περιττεύουν οι διευκρινήσεις.
Να και μιά καλή ταινία. Διαρκεί κοντά δύο ώρες αλλά αξίζει.
Με την ευκαιρία: Μη στέκετε στην ανωνυμία. Με πονεί το ύφος της.
Xριστός Ανέστη!
Ετσι απλά
Σ' έχω χάσει.
Αληθώς, Χοιροβοσκέ.
Χάθηκα διότι γύρισα στην καθημερινότητα. Θα τα πούμε.
Εξεφρασες αυτο που σκεφτομουν και εγω και δεν τολμουσα να το αναφερω μηπως και λιντσαριστω.
Ανασταση 2008. Ενορία των Πατησίων.
Οχλος αμετρητος γυρω από την εκκλησια. Μεσα το αδιαχώρητο. Το Αγιο Φως ήρθε στο προαύλιο. Και ξαφνικα μετα το Χριστος Ανεστη ο όχλος διασκορπιστηκε. Αδειασε και ο ναός. Μπηκαμε μεσα και βρηκαμε και θεση, πραγμα που δεν γίνεται ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ.
Η πρωτη μου σκεψη ήταν η εύκολη. Θα μπορουσα να ξεστομίσω και το "σα δε ντρέπονται, τρεχουν σαν τα ζώα για την μαγειρίτσα", αλλά δεν με έπαιρνε γιατι εχω κανει το ίδιο παμπολλες φορες για διάφορους λόγους.
Αλλα μετα το είδα και θετικά. Όλο αυτο το πληθος με την παρουσια του και μόνο έδωσε ένα σιωπηρό ραπίσμα σε ολους αυτους που χαιρέκακα προσπαθουν να ξεκόψουν αυτο το λαό από την μάννα τους.
Τι να τις κανει τις λαοσυναξεις ο Χριστοδουλος, τι να τα κανουν τα παπαδοσκανδαλα τα κανάλια όταν καθε χρόνο υπάρχει η Ανάσταση.
Χαίρετε.
Το σχόλιο ήταν του Γιανναρά. Εγώ απλώς το συγκράτησα και το παρουσίασα.
Ευχαριστώ για τον σχολιασμό.
Δημοσίευση σχολίου