δυό αγαθά

Να συγκεράσω δυό αγαθά στη ζωήν έχω λογιάσει:
να πνέω γυμνός το πέλαγο – και, σφίγγοντας τη ζώνη
στον αλαφριό χιτώνα μου, να μπαίνω στον ελαιώνα.
Και τα κοπάδια, σαν πλατιά ποτάμια οπού κυλάνε
με τον αχό των κουδουνιών στην ξέρα, σαν ποτάμια
που δε σιγάει το διάβα τους, ν' ακούω· και στην ψυχή μου
νά 'ναι ο ρυθμός ασίγητος του Ιονίου, πώς, σαν πέφτει
ο αγέρας, πλέον γαλήνιο και πλέον ψηλό το κύμα
σηκώνει η φουσκοθαλασσιά, πλάνο και βοή γεμάτο...

'Αγγελος Σικελιανός, από τις Ραψωδίες του Ιονίου (Ο γιαλός με τα γελάδια i. 1-9).