[.ψ.]

Είτε την κοιτάξεις κατάματα, είτε της ρίξεις πλάγιες ματιές, είτε την προσπεράσεις -δε γλιτώνεις απ' την ψυχή σου.

Καταγεγραμμένο μισόλογο που βρέθηκε στα κατάστιχα του Τζούλιο Καΐμη με ημερομηνία 19.9.77. 'Ερχεται στο φως της δημοσιότητος από τον Μισέλ Φάις με το μυθιστόρημά του για τον Τζούλιο Καΐμη, Το μέλι και η στάχτη του Θεού (έκδ. Πατάκη 2002 (3η), σ. 195), ανάγνωσμα των τελευταίων ημερών στο Δρομοκαΐτειο.


Υπότιτλος στο παρόν postάκι θα μπορούσε να τεθεί και το: ελένην τε...


P.S. Την 31/12/2008 διά ζώσης ο Μ.Φ. με απλότητα και κατανόηση διορθώνει: [στο περίπου] "πρόκειται για μία ιδιόμορφη συγγραφή, όπως διαπίστωσες και σύ, ένα μυθιστόρημα πάντως με το οποίο προσπαθώ να ανασυγκροτήσω την πνευματική διάσταση ενός παρία, του Καΐμη. 'Ωστε σού τράβηξαν την προσοχή οι ημερομηνίες που έθεσα απ' ανάμεσα;" και κάπως έτσι δώσαμε και τα χέρια ξανά.

P.S.2. [18/01/2009] Στην προμετωπίδα του βιβλίου ο ίδιος σημειώνει: "Στη μνήμη του πατέρα μου Αβραάμ, που κοιμήθηκε στις 23 Σεβάτ 5762". Την άλλη φορά να τον ρωτήσω γι' αυτό.