Η πλατωνική Πολιτεία, λέει ο Βετζέτι, είναι ένα πολύπλοκο και πολυδιάστατο έργο, πλουσιότατο σε μεταφορές, εικόνες και παράδοξα. Τα δύο πρώτα βιβλία παρουσιάζουν μια θεωρία της καταγωγής της δικαιοσύνης και μια γενεαλογία της ηθικής που οδηγούν ευθέως στον Χομπς και στον Νίτσε. Το τέταρτο βιβλίο παρουσιάζει μια ψυχολογία του διαιρεμένου και συγκρουσιακού εγώ, που θα μπορούσε να παραλληλιστεί με εκείνη του Φρόιντ.
Στο πέμπτο βιβλίο βρίσκουμε την κομμουνιστική ουτοπία, την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας και της οικογένειας. Στο έβδομο συναντάμε ένα εξαιρετικό δοκίμιο αντιεμπειρικής επιστημολογίας των μαθηματικών. Στο όγδοο μια βαρυσήμαντη παράλληλη κριτική της δημοκρατίας και της τυραννίας. Και, βέβαια, υπάρχει ο Πλάτων που μας είναι περισσότερο οικείος, εκείνος της ιδέας του Αγαθού και της αθανασίας της ψυχής.
Γράφει ο Θανάσης Γιαλκέτσης στο "Επτά" της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας της 19ης Ιουλίου 2009 παρουσιάζοντας το νέο βιβλίο του καθηγητή στη Πάβια Μάριο Βετζέτι Un paradigma in cielo. Ολόκληρο το άρθρο εδωδά.
2 σχόλια:
ο πλάτωνας όταν ήταν νέος μάντευε το μέλλον του ηριδανού;
Αστραδενή, πού είσαι βρε ψυχή. Χρόνια τέσσερα και ζαμάνια κάναμε να σε δούμε, να σε ακούσουμε, να διαβάσουμε ένα σου σχόλιο... Thnks!
Δημοσίευση σχολίου