Μιλάμε για να μην πούμε τίποτε απολύτως, αλλά όχι επί ματαίω: δεν υπάρχει εδώ καμιά αποτυχία, καμιά σιωπή, καμιά μοναξιά, αφού μιλάμε για να μας ερεθίσουμε – για να δώσουμε ο ένας στον άλλο τη σάρκα που δεν έχουμε.
[...]
Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι η ερωτική γλώσσα όχι μόνο μιλάει για να μη λέει τίποτε, αλλά συνήθως λέει οτιδήποτε. Ο εραστής απευθύνεται απευθείας στον εραστή με την πρόθεση να τον ερεθίσει και να λάβει από αυτόν την ίδια του τη σάρκα·
[...]
'Ενας έρωτας ξεκινά όταν ο καθένας μιλάει στον άλλο για τον άλλο και μόνο, και για τίποτε άλλο· και τελειώνει όταν αισθανόμαστε την ανάγκη να μιλήσουμε για κάτι άλλο, άλλο από τον άλλο – εν ολίγοις να κάνουμε κουβέντα.
Jean-Luc Marion, Το ερωτικό φαινόμενο (μτφρ. Χρ. Μαρσελλος, έκδ. Πόλις, Αθήνα 2008, σσ. 277, 279).
3 σχόλια:
Αχαχαχαχα
Κι' αν δεν είναι μόνο επιδερμικός ο έρως;
Βλάφτει ολίγον πνεύμα να συμβαδίζει αλά μπρατσέτα; Ετσι γιά να απενοχοποιείται ολίγον το πράγμα. Και γιά να είναι λίγο τραβηχτικό. Πέσε πίτα να σε φάω;
Κι' αν δεν είναι έτσι; Κι' αν μέσω του έρωτος γνωρίζουμε ολοένα νέα σύνορα της ύπαρξης μας; (Ασε που πιστεύω πως ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ σύνορα)
Τώρα που βρήκαμε παπά να θάψουμε πέντε έξι ερωτήματα.
Καλημέρα.
'Οχι, δεν είναι επιδερμικός ο έρως εδώ, αγαπητή μου ελληνίς! Ο Marion νομίζω μιλάει πολύ σοβαρά και πολύ μ' αρέσει η έκφρασή του... ότι στον έρωτα [φυσικά τον σαρκικό] "δίνει ο ένας στον άλλο το σώμα του". 'Οταν εγώ κάνω έρωτα με εσένα, φερ' ειπείν, στον σαρκικό αυτόν έρωτα εγώ σου προσφέρω το σώμα σου να το γευθείς Πολύ μού άρεσε αυτή του η σκέψη. Και την βρίσκω πολύ αληθινή. Τον οργασμό τον νιώθεις με την βοήθειά μου και την παρουσία μου εσύ για λόγου σου. Προϊόν του σώματός σου. Ομοίως, με την βοήθειά σου και την παρουσία σου, τον οργασμό τον νιώθω κι εγώ για πάρτη μου. Προϊόν του δικού μου σώματος όμως. Τη βρίσκω πολύ δυνατή σκέψη αυτή. Και διατρέχει και τα άλλα αποσπάσματα από το ίδιο βιβλίο που έχω αναρτήσει εδώ και τρεις μήνες. Ο ίδιος. Με ερωτήματα. 'Οχι απαντήσεις. Για κάθε φιλέρωτα.
Έρως Ήρως!
Δημοσίευση σχολίου