παρουσία

Αν ο Θεός έλειπε από τον κόσμο,
δεν θα υπήρχε ούτε μέσα σας.
(Εννεάδες ΙΙ 9, 16, 25)

Στον αντίποδα των Γνωστικών ο Πλωτίνος βεβαίωνε λοιπόν ότι ο πνευματικός κόσμος δεν βρισκόταν αλλού, παρά μόνον εντός μας: κάποιες φορές, στο βλέμμα της εξαγνισμένης ψυχής, το μεταμορφωμένο εγώ εμφανίζεται στον εαυτό του ως «Κάλλος θαυμαστού μεγαλείου» και η εσωτερική ζωή μοιάζει τότε να λούζεται μέσ' στην ζωή του θείου. Ο Πλωτίνος μάς καλεί σ' ένα είδος μεταμορφώσεως της εσωτερικής μας αντίληψης. Η συνείδηση οφείλει να ταυτισθεί με το ανώτερο επίπεδο εντάσεως και ενότητας, με το αληθινό εγώ μας, και να εγκαταλείψει τον διχασμό. Πρέπει να μάθουμε να βλέπουμε μέσα μας προκειμένου ν' ανακαλύψουμε εκεί τον πνευματικό κόσμο.

Pierre Hadot, Πλωτίνος ή η απλότητα του βλέμματος (μτφρ. Ευδ. Δελλή, έκδ. Αρμός, Αθήνα 2007, σσ. 137, 139).


-----
'Αλλα post για το δεκαπενταύγουστο εδωδά, I και II.