κι ο τζίτζικας απ' ανάμεσα...

νυν μεν κοιμήσασθε τεταρπόμενοι φίλον ήτορ
σίτου και οίνοιο∙ το γαρ μένος εστί και αλκή*

.....Είν' ο θάνατος που καλεί το κάθε πράγμα στη ζωή.
.....'Οπως ο λόγος απόσπασε τα πάντα απ' το μηδέν, για να πεθάνουν,
.....'Ετσι κι εσύ γεννήθηκες για να μπορέσεις να πεθάνεις μέσα σε μένα.
.....'Οπως ο ήλιος καλεί να γεννηθούνε όλα τα πράγματα τα ορατά,
.....'Ετσι κι ο ήλιος του πνεύματος, έτσι κι ο ήλιος που μ' ένα σταυρωμένο κεραυνό μοιάζει,
.....Καλεί όλα τα πράγματα στη γνώση και ιδού που όλα μεμιάς παρουσιάζονται.
.....Αλλά ύστερα από την αφθονία του Απρίλη και του καλοκαιριού την υπεραφθονία,
.....Ιδού του Αυγούστου το έργο, να την κι η εξόντωση του Μεσημεριού,
.....Ιδού οι σφραγίδες του Θεού οι σπασμένες, που 'ρχονται να κρίνουν τη γη με τη φωτιά!
.....Ιδού που από τον καταστραμμένον ουρανό κι από τη γη δε γίνεται πια παρά μόνον μια φωλιά μέσα στη φλόγα,

.....Κι η ακούραστη κραυγή του τζίτζικα γεμίζει το καμίνι που σε ξεκουφαίνει!
.....'Ετσι ακριβώς ο ήλιος ο πνευματικός είναι σαν τον τζίτζικα μέσα στον ήλιο του Θεού.

Πωλ Κλωντέλ, Πέντε μεγάλες ωδές και ένας 'Υμνος για να χαιρετίσουμε τον καινούργιο αιώνα (μτφρ. Μ. Ζουμπούλη – Ε. Μόσχος, έκδ. 'Ικαρος, Αθήνα 2000, σ. 145).


Απόσπασμα από την Αντιστροφή ΙΙΙ της 4ης Ωδής που φέρει τον τίτλο: «Η Μούσα που είναι η Θεία Χάρη» (Τιεντσίν, 1908).


-----
* Ιλιάδος, Ι 705-6, όπου δηλώνεται: "τώρα μεν πλαγιάσατε πάντες, αφού εχορτάσατε την καρδίαν σας από φαγητόν και οίνον∙ διότι αυτό είναι θάρρος και δύναμις".