Σάββατο 25 Δεκεμβρίου 2010

αργυρίου ή χρυσίου ή ιματισμού ουδενός επεθύμησα...



...και το τέταρτο αστέρι τ' ονομάσαμε
απλά και πρόστυχα: Πείνα. *






*


... Αλλ' ότε ο ιερεύς εξελθών έψαλλε το «Δεύτε ίδωμεν πιστοί, πού εγεννήθη ο Χριστός», τότε αι μορφαί των Αγίων εφάνησαν ως να εφαιδρύνθησαν εις τους τοίχους∙ «Ακολουθήσωμεν λοιπόν ένθα οδεύει ο αστήρ», και ο κυρ-Αλεξανδρής ενθουσιών έλαβε την υψηλήν καλάμην και έσεισε τον πολυέλαιον με τας λαμπάδας όλας ανημμένας. «Άγγελοι υμνούσιν ακαταπαύστως εκεί», κι εσείσθη ο ναός όλος από την βροντώδη φωνήν του παπά Φραγκούλη μετά πάθους ψάλλοντος: «Δόξα εν υψίστοις λέγοντες, τω σήμερον εν σπηλαίω τεχθέντι» και οι άγγελοι οι ζωγραφιστοί, οι περικυκλούντες τον Παντοκράτορα άνω εις τον θόλον, έτειναν το ους, αναγνωρίσαντες οικείον αυτοίς τον ύμνον...


μεγΑλέξανδρος ο Παπαδιαμάντης λεγόμενος, Στο Χριστό, στο Κάστρο (1891).




-----
Ο τίτλος του παρόντος εκ των Πράξεων των Αποστόλων (κ'33). To motto όμως εκ του Ντανίλο Κις, Σοφίτα (μτφρ. Ρ. Μπρκόβιτς, έκδ. 'Ινδικτος, Αθήνα 2004, σ.29).

Δεν υπάρχουν σχόλια: