όπως τα αρώματα...

[...] όπως τα αρώματα φανερώνουν την ευωδία τους όχι με την ποσότητά τους αλλά με τη φύση τους, έτσι και οι θείες Γραφές μάς παρέχουν την ωφέλειά τους όχι με πολλά λόγια, αλλά με το περιεχόμενό τους.

'Ετσι είναι και η φύση του θυμιαμάτος, που από μόνη της είναι ευωδιαστή, όταν όμως τη ρίξεις στη φωτιά, τότε φανερώνει όλη την ευχαρίστηση που προσφέρει.

'Ετσι είναι και η θεία Γραφή, που από μόνη της είναι γλυκύτατη, όταν όμως γεμίζει την ψυχή σας, σαν να έπεσε σε θυμιατήριο, γεμίζει με την ευωδία της όλον τον οίκο.

αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου, 'Εσχατες ημέρες, χαλεποί καιροί (μτφρ. Γ. Μαυρομάτης, έκδ. Τέρτιος, Κατερίνη 2011, σσ. 13-14).

οι κυνηγοί και εκείνοι που πιάνουν πουλιά

κάθε βράδυ η καμπάνα των σκελιών τους
με φωνάζει στον εσπερινό του πάρκου *

Οι κυνηγοί και εκείνοι που πιάνουν πουλιά, θέλοντας να πιάσουν πολλά περιστέρια, έχουν τη συνήθεια να εξημερώνουν λίγα περιστέρια, μετά τα αλείφουν με μύρο και τα αφήνουν να πετάξουν και να πάνε στο δάσος. Οπότε, τα άλλα άγρια περιστέρια, που αισθάνονται την ευωδία του μύρου, μαζεύονται κοντά σ' εκείνα και έτσι με τον τρόπο αυτό οι κυνηγοί πιάνουν πολλά περιστέρια. 'Ετσι κάνουν και οι άγιοι Αρχιερείς και Ιερείς και Διδάσκαλοι. Διότι κι αυτοί αλείφοντας εσάς τους χριστιανούς που πηγαίνετε στην Εκκλησία με την ευωδία της θείας διδασκαλίας και των χριστιανικών αρετών, μετά σάς απολύουν από την Εκκλησία. Και εσείς βγαίνοντας έξω και διδάσκοντας τους άλλους χριστιανούς, που δεν πήγαν στην Εκκλησία, εκείνα, που μάθατε, με αυτά παρακινείτε και εκείνους να πηγαίνουν στην Εκκλησία του Χριστού και να απολαμβάνουν την ίδια ωφέλεια.

αγ. Νικοδήμου του αγιορείτου, Πώς να πηγαίνουν οι Χριστιανοί στην Εκκλησία (μτφρ. Γ. Μαυρομάτης, έκδ. Τέρτιος, Κατερίνη 2006, σ. 82).



-----
* Στο motto, βλάσφημο δίστιχο του Ντίνου Χριστιανόπουλου, από την συλλογή «Μικρά ποιήματα. Το κορμί και το σαράκι», όπως περιλαμβάνεται στο τομίδιο Ποιήματα (β' έκδοση, Διαγώνιος, Θεσ/νίκη 1992, σ. 165).

καθώς εραστής...

Ου γαρ απέστειλεν ο Θεός
τον Υιόν αυτού εις τον κόσμον, ίνα
κρίνη τον κόσμον, αλλ' ίνα
σωθή ο κόσμος δι' αυτού *

Καθώς εραστής τις θέλων να ελκύση τινά ερωμένην εις τον αυτού έρωτα και να ενωθή μετ' αυτής, στέλλει ως μέσα προς αυτήν ελκυστικά τινα και προμνηστικά δώρα, τα καλούμενα έδνα, ίνα διά μέσου αυτών ελκυσθείσα και εκείνη, αντερασθή του εραστού της και ποθήση την μετ' αυτού ένωσιν,

τοιουτοτρόπως και ο Δημιουργός του παντός, επειδή και είναι φύσει και αυτόχρημα Λόγος, διά τούτο και μετά λόγων πνευματικών εδημιούργησεν όλα τα όντα αισθητά τε και νοητά. Και τελευταίον εδημιούργησε τον νουν λογικόν∙ τουτέστιν, εχάρισεν εις αυτόν μίαν φυσικήν δύναμιν, επιτηδείαν εις το να ερευνά και να χωρή τους πνευματικούς αυτούς λόγους, ούς ο Δημιουργός Λόγος εις τα όντα ενέθηκε,

και ούτω διά μέσου αυτών, ως διά τινων ελκυστικών δώρων, να έλκηται εις τον του Δημιουργού απαθή έρωτα, και ελκόμενος, να ενούται μετ' αυτού αμέσως και να μακαρίζηται.

αγίου Νικοδήμου του αγιορείτου, Συμβουλευτικόν εγχειρίδιον (έκδ. Σχοινά, Βόλος 1969, σ. 160. – Κατόπιν στο περ. Σύναξη, τ. 17, Άνοιξη 1986, σ. 4).



-----
* Στο motto λογάκια του γλυκυτάτου Ιησού εκ του Κατά Ιωάννην (γ'17) ευαγγελίου. Ακούσθηκε στις κατά τόπους συνάξεις την προηγουμένη Κυριακή. Την πρό της Υψώσεως. Ο ίδιος.

libidinosi amori, τουτέστιν 'εκ των πραγμάτων αγαπητά'

Ως γαρ άλλοι τας ηδονάς,
ούτως εκείνος
τους πόνους πάντως εφίλει
και ωραΐζετο. *

Τα χρόνια εκείνα ζούσα με μια γυναίκα. Δεν ήταν αυτό που αποκαλούν νόμιμη συμβίωση. Στη σχέση αυτή με είχαν οδηγήσει οι ανήσυχες ορμές μου και η απερισκεψία μου. Δεν πήγαινα όμως με άλλες και τής ήμουν πιστός. Με εκείνην έμαθα, από προσωπική πείρα, πόση απόσταση υπάρχει ανάμεσα στο σοφό συμβόλαιο του γάμου, που σκοπός του είναι η δημιουργία οικογένειας, και στους δεσμούς με σκοπό τον σεξουαλικό έρωτα. Στους δεσμούς αυτούς τα παιδιά είναι ανεπιθύμητα, ανεξαρτήτως εάν μετά, αφού γεννηθούν, μάς γίνονται εκ των πραγμάτων αγαπητά.

Αυγουστίνου, Εξομολογήσεις, βιβλίο IV, 2 (μτφρ. Φρ. Αμπατζοπούλου, έκδ. Πατάκης, Αθήνα 1997, τ. 1, σ. 195).

*

Η libido είναι η αγάπη των νεοπλούτων,
η εφεύρεση των νεοπτώχων της αγάπης.

Επειδή δεν μπορούν να έχουν αγάπη οι δυτικοί όταν δεν είναι πια λαός, -γιατί στους λαούς τους υπάρχει η αγάπη- ανακάλυψαν την libido. Με την libido έχουν
μια αγάπη κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους, προφυλαγμένη από τη μανική ζωοποιό κένωση, την ολοκληρωτική συνουσία με τον άλλο άνθρωπο.

Κ. Ζουράρις, ερωτόμενος στο περ. Σύναξη (τ. 17, Άνοιξη 1986, σ. 27).

-----
* Το motto όμως εκ του Υπομνήματος του Αγίου Φιλοθέου Κόκκινου, 'Οσιος Νικόδημος ο νέος, ο διά Χριστόν σαλός (περ. 1265-1307) (έκδ. Το περιβόλι της Παναγιάς, σ. 20) της Μονής του Φιλοκάλλους Θεσ/νίκης, ο ήδη εν έτει σωτηρίω 1319 παρασταθείς σε τοιχογραφία στο Καθολικό της Μονής Χιλανδαρίου του Αγίου 'Ορους. Στο ίδιο υπόμνημα (παρ.3) ερωτά ο μετέπειτα Πατριάρχης: «Ποιός, δηλαδή, όπως εκείνος, δάμασε με δύναμη όσα γεννούν και αυξάνουν τα πάθη [-δηλαδή, τον θυμό και την επιθυμία, τα οποία κατά τους νηπτικούς Πατέρες πρέπει να υποταχθούν στο λογικό - γνωρίζουμε την ήδη τότε κρατούσα πλατωνική διαίρεση της ψυχής σε τρία μέρη∙ θυμικό, επιθυμητικό και λογιστικό-] και υποτάσσοντάς τα στο λογικό τα υποδούλωσε, ή μάλλον τα απονέκρωσε, για να πώ πιο σωστά;»! Και συμπληρώνει: «γ' έτι το των οφθαλμών προς δάκρυον γονιμώτατον». «Πόνοι» δε οι κόποι και οι κακουχίες... να σημειώσω καγώ.

ραίκηλον

Πώς να σωπάσω μέσα μου
την ομορφιά του κόσμου;

Πώς να σωπάσω μέσα μου
την ομορφιά του κόσμου;
Ο ουρανός δικός μου
η θάλασσα στα μέτρα μου

Πώς να με κάνουν να τον δω
τον ήλιο μ' άλλα μάτια;
Στα ηλιοσκαλοπάτια
Μ' έμαθε η μάνα μου να ζω...

Στου βούρκου μέσα τα νερά
ποια γλώσσα μου μιλάνε
αυτοί που μου ζητάνε
να χαμηλώσω τα φτερά;

Στίχοι: Κώστας Κινδύνης
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης

Άλλες ερμηνείες:
Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Μανώλης Λιδάκης

link: εδωδά

*

Βαρύ φορτίο για τον άνθρωπο η ψυχή,
αφάνταστα βαρύ για τόσο αδύναμο σκαρί.
Πάλι καλά που το ταξίδι
δεν κρατά πολύ. *

-----
* Το motto εκ του Αργύρη Χιόνη, από τα «Περί ανθρώπου», της συλλογής Εσωτικά τοπία (έκδ. Νεφέλη, Αθήνα 1991, σ. 42). Ο τίτλος, όμως, είν' ο τόπος στον Θερμαϊκό Κόλπο, όπου κατέφυγε εξόριστος ο Πεισίστρατος προτού καταλάβει για τα καλά την εξουσία στην αρχαία Αθήνα. Είναι και ωραία λέξη που να πάρει, δεν μπόρεσα να τής αντισταθώ. Ο ίδιος [κι ας μη περινοστεύω εισέτι].

πρεμιέρα του φθινόπωρου - καινούρια θεωρία του ανύπαρχτου

Η σάρκα έγινε σελίδα
το δέρμα χαρτί
το χάδι έννοια αφηρημένη
το σώμα καινούρια θεωρία του ανύπαρχτου.
Αλήθεια, πώς να περιγράψω
τη φύση όταν μ' έχει εγκαταλείψει
και μόνο στην πρεμιέρα του φθινόπωρου
θυμάται να με προσκαλέσει καμιά φορά;
Ελπίζω να βρώ το θάρρος
μια τελευταία επιθυμία να εκφράσω:
γδυτό ένα ωραίο αρσενικό να δώ
να θυμηθώ, σαν τελευταία εικόνα
να κουβαλώ το ανδρικό σώμα
που δεν είναι ύλη
αλλά η υπερφυσική ουσία του μέλλοντος.
Γιατί αυτό θα πει ηδονή:
ν' αγγίζεις το φθαρτό
και να παραμερίζεις το θάνατο.

Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, "Η αλλοτρίωση της έλξης", από την συλλογή Η ανορεξία της ύπαρξης (έκδ. Καστανιώτης, Αθήνα 2011, σ.27, με την αφιέρωση "Στον Κ.Ν."). Εδωδά και μιά της συνέντευξη στη Lifo.

*

Μονάχα όταν τρώμε ή κοιμόμαστε δεν επιχειρούμε πράγματα που μάς ξεπερνούν. Μονάχα τότε δεν διαπράττουμε το αμάρτημα της έπαρσης. Κι ίσως, ακόμα, όταν ερωτευόμαστε απλά, σαν ζώα.

Αργύρης Χιόνης, από τα «Περί ανθρώπου», της συλλογής Εσωτικά τοπία (έκδ. Νεφέλη, Αθήνα 1991, σ. 49).



-----
Αφιερωμένα σου. Αν ερωτεύεσαι απλά, δίκην ζώου. Ο ίδιος.