έχει φιλότιμο η φιλοτιμία;

Eνόσω την έβλεπες εφέρεσο προς αυτήν

 ως προς άωρον παιδίον·

 όταν την ήκουες ηναγκάζεσο να

 την φαντάζεσαι ως το μόνον ιδανικόν

 ωρίμου παρθενικής τελειότητος.*

Η ελληνική γλώσσα διαθέτει λέξεις που δεν μπορούν να μεταφραστούν σε καμία άλλη γλώσσα. Όπως η λέξη φιλοτιμία, από την οποία προέρχεται το φιλότιμον, το βασικό χαρακτηριστικό της ελληνικής ψυχής. Ως εκ τούτου και η ελληνική ψυχή, σε αντίθεση με τη γαλλική ή την ιταλική που δεν έχουν τη λέξη φιλοτιμία να τους συντρέξει είναι μοναδική. Γράφει ο Πλούταρχος στον βίο του Θεμιστοκλέους: «Η φιλοτιμία του ξεπερνούσε τους πάντες, ώστε ενώ ακόμη ήταν νέος και αφανής, εκλιπαρούσε τον Επικλέα τον κιθαριστή από την Ερμιόνη ο οποίος ήταν τότε περιζήτητος στην Αθήνα, να μελετά σπίτι του για να μαζεύεται πολύς κόσμος...» - «... φιλοτιμούμενος πολλούς την οικίαν ζητείν...». Ήταν φιλότιμος ο Θεμιστοκλής. Ήταν τόσο φιλότιμος που όταν πήγε στην Ολυμπία ανταγωνιζόταν με τον Κίμωνα στη λαμπρότητα και στην πολυτέλεια των δείπνων του και της σκηνής του. Και όπως λέει ο Πλούταρχος: «ουκ ήρεσκε τοις Έλλησι».

Περίεργα πράγματα θα μου πείτε. Εδώ εμείς έχουμε τη φιλοτιμία κορώνα στο κεφάλι μας κι αυτό δεν άρεσε στους τότε Έλληνες; Και πας στο Λίντελ Σκοτ και διαπιστώνεις ότι η σημασία της λέξης ήταν μάλλον αρνητική. Δήλωνε αγάπη για τις τιμές, φιλόδοξη επίδειξη, ισχυρογνωμοσύνη, ασωτία. Είχε και τη θετική σημασία της γενναιοδωρίας. Ο Θεμιστοκλής, πάντως, όταν έκρινε ότι οι συμπολίτες του δεν ήσαν σε θέση να ικανοποιήσουν τη φιλοτιμία του παραδόθηκε στον Πέρση βασιλιά, ο οποίος και του απέδωσε τις τιμές που επιθυμούσε. Και για να είμαστε δίκαιοι, όταν ο Πέρσης του ζήτησε να συνδράμει στον πόλεμο εναντίον των Ελλήνων αυτοκτόνησε, είτε με κώνειο είτε πίνοντας αίμα ταύρου –πάντα κατά τον Πλούταρχο. Έχει και η φιλοτιμία το φιλότιμό της.

Θα είχε νομίζω ενδιαφέρον αν κάποιος από τους περιβόητους γλωσσολόγους μας, αντί να ασχοληθεί με τη συγγραφή του εκατοστού πεντηκοστού έκτου λεξικού της ελληνικής, να ασχοληθεί με τη μεταμόρφωση της σημασίας των λέξεων μέσα από τα κείμενα. Το θέμα βέβαια δεν είναι φιλοσοφικό ούτε μόνον γλωσσολογικό. Εχει να κάνει και με τις μεταμορφώσεις της κοινωνίας και των ηθών. Πώς η φιλοτιμία από ελάττωμα κατέληξε να είναι αρετή; [...]

Τάκης Θεοδωρόπουλος, "Έχει φιλότιμο η φιλοτιμία;" εν Καθημερινή (30.07.2017). Ως συνέχεια των προηγουμένων. Ο ίδιος.

-----
* Το motto εκ του Γεωργίου Βιζυηνού, Mεταξύ Πειραιώς και Nεαπόλεως, δημοσιευμένο κι εδωδά, στην ιστοσελίδα του Σπουδαστηρίου του Νέου Ελληνισμού. Διαπλέκται ο στοχασμός του συγγραφέα γύρω από μιαν αντίθεση με την ηγαπημένη μου λεξούλα. Ο ίδιος.