κατά λάθος

Κατά λάθος, αντί για το βρακάκι σου

μού άφησες το μάλλινο σκουφί σου.*

Άντων, Αντών! Κοίτα
εδώ, εδώ, δες εδώ -

Είχε γείρει, πού ακριβώς;
Είχε γείρει έτσι που όλο το κορμί της
ήταν λόφοι, λόγγοι και κοιλάδες
πάνω από έναν ολοκαίνουργιο Κορινθιακό -
τον ατενίζω τώρα
στη βίγλα των Κτηρίων
απέναντι στα πλάγια κατσίκια
που βόσκουν κατηφορικά χορτάρια.

[...]

Τούτα τα στιλπνά κι εύσαρκα λαγόνια
ήταν κάποτε δικά μου
σαν τα συρτάρια του γραφείου,
άνοιγαν κι έκλειναν με τη βουλή μου.

[...]

Αντώνης Ζέρβας, Διάλογοι με τον Αρχίλοχο (έκδ. Περισπωμένη, Αθήνα 2016, σσ. 33-34). - Το motto εκ του ιδίου (ό.π, σ. 29).